BEKIJK: Gedwongen orgaanroof in China: het bewijs onderzoeken

Klik HIER om de video te bekijken op de website van de Tom Lantos Human Rights Commission

Vorige maand, waarschuwde het American Journal of Transplantation – de belangrijkste peer-reviewed publicatie over dit onderwerp – publiceerde een grootschalige computationele tekstuele analyse van 2,838 Chineestalige artikelen gepubliceerd in Chinese academische tijdschriften tussen 1980 en 2015, die de conclusie ondersteunt dat transplantatiechirurgen in de Volksrepubliek China (PRC) organen verwijderd, waaronder harten en longen, in strijd met de internationaal aanvaarde regel van 'dode donor', dat wil zeggen voordat donoren 'hersendood' zijn (of zouden kunnen worden) verklaard.

De Volksrepubliek China wordt algemeen beschouwd als een grote oogster en handelaar van met geweld verkregen organen. Beschikbare informatie geeft aan dat Falun Gong beoefenaars de belangrijkste slachtoffers zijn van deze wrede praktijk, en er zijn nu beschuldigingen dat Oeigoeren en andere etnische en religieuze minderheden gevangengenomen zijn ook slachtoffers zijn, deels gebaseerd op verslagen van verplichte medische tests in Xinjiang in overeenstemming met de voorbereiding op orgaan verwijderen. Sinds 2015 beweren de Chinese autoriteiten dat ze alleen organen van vrijwillige donoren betrekken, maar er zijn twijfels over de juistheid van de claim. Gegevens suggereren dat Chinese ziekenhuizen vele malen meer transplantaties hebben uitgevoerd dan de hoogste schattingen van ethisch beschikbare donoren kunnen verklaren.

Het laatste oordeel van het Independent Tribunal into Forced Organ Harvesting from Prisoners of Conscience in China Tribunal, gepubliceerd in maart 2020, concludeerde dat gedwongen orgaanroof bij gewetensgevangenen al geruime tijd wordt toegepast waarbij een zeer groot aantal slachtoffers betrokken is. Op 14 juni 2021, 12 speciale procedures van de Verenigde Naties mandaathouders zeiden dat ze “extreem gealarmeerd” waren door berichten over vermeende “orgaanroof” gericht op minderheden, waaronder Falun Gong beoefenaars, Oeigoeren, Tibetanen, moslims en christenen, in detentie in China, en riepen de Chinese regering op om “onafhankelijke monitoring door internationale mensenrechtenmechanismen.”

De tweeledige Stop Forced Organ Harvesting Act van 2021, geïntroduceerd in zowel het Huis als de Senaat, zou de bevoegdheden van de Amerikaanse regering ter bestrijding van orgaanroof uitbreiden, de export verbieden van chirurgische instrumenten voor orgaantransplantatie naar entiteiten die verantwoordelijk zijn voor mensenhandel, sancties opleggen aan individuen en overheidsfunctionarissen in landen die de handel in menselijke organen en gedwongen orgaanoogst ondersteunen, en verplichte rapportage invoeren over de handel in menselijke organen in het buitenland en over Amerikaanse instellingen die chirurgen voor orgaantransplantatie opleiden.

Gepresenteerd door:

Christopher H Smith
lid van het congres
Medevoorzitter, TLHRC

James P McGovern
lid van het congres
Medevoorzitter, TLHRC

Openingstoespraak

Vertegenwoordiger Christopher H. Smith, Medevoorzitter, TLHRC
schriftelijke opmerkingen
Vertegenwoordiger Gus Bilirakis, Lid, TLHRC
schriftelijke opmerkingen

getuigen

Paneel I

Sir Geoffrey Mooie QC, voorzitter, China Tribunaal, en voormalig hoofdaanklager, VN Internationaal Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië.
Schriftelijke opmerkingen
Matthew P. Robertson, promovendus, Australian National University (Canberra) en co-auteur, "Execution by Organ Procurement: Breaching the Dead Donor Rule in China", gepubliceerd in de Amerikaans tijdschrift voor transplantatie.
Schriftelijke opmerkingen
Ethan Gutman, China Studies Research Fellow, Victims of Communism Memorial Foundation en auteur van: De slachtpartij.
Schriftelijke opmerkingen
Dr Enver Tohti Bugdha, een oncologisch chirurg die door de Chinese regering werd bevolen om in 1994 het eerste bekende geval van levende orgaanroof uit te voeren.
Schriftelijke opmerkingen
Robert A. Destro, voormalig adjunct-secretaris voor democratie, mensenrechten en arbeid, ministerie van Buitenlandse Zaken, en professor, Columbus School of Law, Katholieke Universiteit van Amerika.
Schriftelijke opmerkingen