Het bewapenen van orgaangenocide door de CCP tegen het ongewenste - Opmerkingen van David Matas - De internationale coalitie om misbruik van transplantaties in China te beëindigen

De bewapening door de Communistische Chinese Partij van orgaangenocide tegen ongewenste personen

(Opmerkingen opgesteld voor een webinar georganiseerd door het Committee for the Present Danger: China, 5 januari 2023)

door David Matas

Klik HIER om het webinar te bekijken op de Comité voor het huidige gevaar: China website.

Het bewijs van de massamoord op gewetensgevangenen voor hun organen in China is overweldigend. De slachtoffers zijn sinds het begin van de jaren 2000 voornamelijk beoefenaars van de op spirituele basis gebaseerde reeks oefeningen Falun Gong. Ook zijn Oeigoeren in grote aantallen het slachtoffer geworden sinds hun massale detentie in 2017. Slachtoffers in kleinere maar significante aantallen zijn Tibetanen en huischristenen.

Een onafhankelijk volkstribunaal, het China Tribunaal, heeft na openbare hoorzittingen en een stortvloed aan bewijzen vastgesteld dat de massamoord op Falun Gong voor hun organen buiten redelijke twijfel heeft plaatsgevonden. Het Tribunaal heeft bepaald dat de slachting een misdaad tegen de menselijkheid is.(1)

Het Tribunaal was minder zeker over de vraag of er sprake was van genocide. Het Tribunaal twijfelde er niet aan dat de daad van genocide plaatsvond en plaatsvond. Hun onzekerheid concentreerde zich op opzet. Het Tribunaal was er minder zeker van of er de vereiste bedoeling was, de bedoeling om de groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. Ze suggereerden dat de kwestie zou kunnen worden bepaald door het Internationaal Gerechtshof op verzoek van de Algemene Vergadering om advies.(2)

De titel van de presentatie die ik vandaag maak, roept dezelfde kwestie op, de kwestie van intentie. Maakt de Communistische Chinese Partij gebruik van orgaanroof om genocide te plegen tegen haar ongewensten? Het lijdt geen twijfel dat er sprake is van gedwongen orgaanroof bij gewetensgevangenen. Maar is wat de titel van mijn lezing suggereert de echte reden dat deze gedwongen orgaanroof plaatsvindt? Is de massamoord op gewetensgevangenen voor hun organen een middel tot genocide tegen ongewenste personen? Of is er een andere reden voor deze massamoorden?

De aarzeling van het China-tribunaal over opzet voor het misdrijf genocide ontstond om vier verschillende redenen. Een daarvan was de bewijsstandaard. Het China Tribunaal gebruikte zonder enige twijfel de common law strafrechtelijke norm voor bewijs van bewijs. Die norm is nodig voor strafrechtelijke veroordelingen door nationale rechtbanken die het gewoonterecht toepassen en door internationale straftribunalen. Voor civiele procedures bij nationale rechtbanken die het gewoonterecht toepassen, hoeft de intentie echter alleen te worden vastgesteld op basis van een afweging van waarschijnlijkheden.

Het China-tribunaal ging niet in op de vraag of de vereiste intentie voor genocide was gebaseerd op een afweging van waarschijnlijkheden. Het is mijn mening dat de vereiste intentie is vastgesteld op basis van waarschijnlijkheid.

Civiele procedures kunnen vorderingen zijn bij nationale rechtbanken buiten China voor schadevergoeding door familieleden van de doden. Een civiele procedure kan ook een actie zijn tegen de regering van China zelf op grond van het Genocideverdrag. Wanneer het Hof vaststelt dat er genocide is gepleegd, veroordeelt en veroordeelt het niemand naar aanleiding van een dergelijke vaststelling.

China is een staat die partij is bij het Genocideverdrag. Net als de meeste andere staten. Elke staat die partij is bij het verdrag kan het Internationaal Gerechtshof vragen om vast te stellen dat China het verdrag heeft geschonden door gewetensgevangenen massaal te doden voor hun organen.(3)

China heeft een voorbehoud gemaakt en stelt dat het zich niet gebonden acht door de bepaling in het Verdrag die het Hof de bevoegdheid geeft om te beslissen over geschillen tussen staten die partij zijn.(4) Een ander verdrag, het Verdrag van Wenen inzake het verdragenrecht, bepaalt echter dat bij een verdrag geen voorbehoud kan worden gemaakt dat onverenigbaar is met het voorwerp en doel van het verdrag.(5) China is ook een staat die partij is bij het Verdrag van Wenen, net als de meeste andere staten. Ik ben van mening dat het Chinese voorbehoud bij de bepaling van het Genocideverdrag inzake toegang tot het Internationaal Gerechtshof voor beslechting van geschillen in strijd is met het voorwerp en doel van het verdrag.

Het Internationaal Gerechtshof oordeelde in een zaak van de Republiek Congo tegen Rwanda dat een soortgelijk voorbehoud van Rwanda niet in strijd was met het voorwerp en de doelstellingen van het Genocideverdrag.(6) Desalniettemin bepaalt het statuut van het Hof dat het Hof niet gebonden is aan precedentwerking.(7) De kwestie blijft dus open in een zaak tegen China.

Een tweede reden van het China Tribunaal voor aarzeling over opzet voor genocide is het feit dat er enorme sommen geld worden verdiend met gedwongen orgaanroof.(8) De geëxtraheerde organen worden op verzoek verkocht aan transplantatietoeristen en rijke Chinezen voor bedragen die in totaal miljarden dollars bedragen.

Een persoon kan voor meer dan één bedoeling handelen. Wanneer de ene intentie winst is en de andere de intentie om de groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen, wordt de vereiste intentie voor genocide vastgesteld. Hoewel de misdaad van genocide een intentie vereist om de groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen, hoeft die intentie niet de enige intentie te zijn.(9) Zelfs als die intentie een van de vele is, wordt de vereiste intentie voor genocide vastgesteld.

De gezondheidswerkers die fortuinen verdienen met de praktijk, weten vermoedelijk wie de slachtoffers zijn of zijn opzettelijk blind voor het slachtofferschap. Maar is deze kennis of opzettelijke blindheid voldoende om de vereiste intentie tot genocide vast te stellen, de intentie om de groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen?

Gezondheidswerkers die zich bezighouden met gedwongen orgaanroof van gewetensgevangenen zijn ongetwijfeld schuldig aan misdaden tegen de menselijkheid. Maar kunnen ze ontsnappen aan een veroordeling voor genocide door te pleiten dat ze voor geld hebben gedood en niet met de bedoeling de groep waarvan hun slachtoffers deel uitmaken te vernietigen?

Naar mijn mening zijn kennis of opzettelijke blindheid voldoende om de vereiste opzet vast te stellen. In het doktersproces van Neurenberg werd Karl Brandt schuldig bevonden en ter dood veroordeeld door ophanging wegens het niet nakomen van een "plicht [die] op hem rustte om een adequaat onderzoek in te stellen".(10)

Het statuut van het Internationaal Strafhof bepaalt in zijn artikel over individuele verantwoordelijkheid dat een persoon strafrechtelijk verantwoordelijk is voor alle misdaden die onder de jurisdictie van het Hof vallen, met inbegrip van genocide, als de persoon bijdraagt aan het plegen van het misdrijf door een groep personen die handelt met een gemeenschappelijk doel. De bijdrage moet opzettelijk zijn en moet ofwel worden gedaan met het doel de criminele activiteit of het criminele doel van de groep te bevorderen, ofwel worden gedaan met kennis van de intentie van de groep om het misdrijf te plegen.(11) Kennis is voldoende. Het handelen met het doel de criminele activiteit of het criminele doel van de groep te bevorderen is niet essentieel.

De vraag wordt dus niet zozeer of gezondheidswerkers de groep waaruit hun slachtoffers afkomstig zijn, geheel of gedeeltelijk willen vernietigen. De vraag is veeleer of er een groep met een gemeenschappelijk doel is, buiten het gezondheidssysteem om, die de intentie heeft om de slachtoffergroep te vernietigen en of gezondheidswerkers die betrokken zijn bij gedwongen orgaanoogst op de hoogte zijn van deze intentie. Als men de duidelijke bewoordingen van het statuut van het Hof in overweging neemt en opzettelijke blindheid opneemt als een onderdeel van kennis, een opname waarvoor substantiële internationale juridische ondersteuning bestaat, lijkt het duidelijk dat gezondheidswerkers zich schuldig maken aan genocide.

Maar zelfs als dat niet zo is, zelfs als gezondheidswerkers niet schuldig zijn aan genocide omdat ze niet de vereiste bedoeling hebben, zijn er anderen die de vereiste bedoeling hebben, omdat voor hen winst niet het primaire motief is. Genocide op de slachtoffergroepen wordt niet alleen veroorzaakt door gezondheidswerkers en het gezondheidssysteem. Het wordt opgelegd door het rechtssysteem – de rechercheurs, de politie, de rechtbanken, de detentiecentra, het hele apparaat dat deze slachtoffergemeenschappen in willekeurige, onbepaalde detentie plaatst. Slachtoffers van geïnstitutionaliseerde gedwongen orgaanroof in China komen uit gevangenissen en detentiecentra. Ze worden niet door ziekenhuizen van straat geroofd.

Dat systeem van onderdrukking wordt op zijn beurt gecommandeerd en geëist door de Chinese Communistische Partij. De Chinese Communistische Partij vermoordt hun slachtoffergroepen niet en masse voor fondsen om het gezondheidssysteem te financieren. Voor de Partij is het geld dat verdiend kan worden met het massaal doden van gewetensgevangenen voor hun organen een welkom neveneffect, maar niet het doel waarvoor het slachtofferschap plaatsvindt. Zelfs als de gezondheidswerkers een veroordeling voor genocide zouden kunnen vermijden op basis van het feit dat ze moorden voor geld en niet de vereiste bedoelingen hebben, is dat geen verdediging die aannemelijk kan worden aangevoerd door de Chinese Communistische Partij of door het juridische en detentiesysteem. die de dictaten van de partij uitvoert.

Dan komen we bij de derde intentiekwestie die door het China Tribunaal naar voren is gebracht, de kwestie van bekering. De primaire bedoeling van de Partij bij het onderdrukken van de slachtoffergroepen is het bevorderen en met geweld bevorderen van loyaliteit aan de Partij. Degenen in de slachtoffergroepen die met woord en daad voldoende trouw aan de Partij tonen, al was het maar na marteling, worden vrijgelaten, niet gedood voor hun organen. De internationale misdaad van genocide vereist fysieke vernietiging. De internationale misdaad van genocide omvat geen culturele genocide. Als iedereen zich bekeert en niemand wordt gedood, is er geen fysieke vernietiging en dus ook geen genocide.

Dat zijn hier echter niet de feiten. Er is massale fysieke vernietiging van de slachtoffergroepen door middel van gedwongen orgaanroof. Bovendien hebben degenen die zich oprecht hebben bekeerd tot loyaliteit aan de Communistische Partij de slachtoffergroep verlaten. Of een persoon lid is van een getargete groep wordt bepaald vanuit het perspectief van de targeter. Tot de betreffende slachtoffergroep behoren niet degenen die naar het oordeel van de vervolger de groep hebben verlaten.

Het vierde opzetprobleem is het in sommige gevallen vrijlaten van leden van de slachtoffergroep zonder bekering. De partij heeft zich in sommige gevallen schuldig gemaakt aan vangst- en vrijlatingpraktijken, als waarschuwing voor degenen die zijn betrapt en hun families. Het China Tribunaal vroeg zich af of er vanwege dit fenomeen sprake was van de vereiste genocide-intentie.(12) Mijn eigen mening is dat deze vangst- en vrijlatingspraktijk het bestaan van de vereiste intentie tot genocide niet in twijfel trekt.

Een reden voor die mening die ik heb, is dat een waarschuwing, door middel van vangen en loslaten, niet het einde van de zaak is. De betrapte en vrijgelaten groepsleden negeren de waarschuwingen op eigen risico. Als ze doorgaan op hun oude manier, lopen ze een groot risico op herdetentie, met het daarmee gepaard gaande risico op gedwongen orgaanroof.

Genocide als slachtoffergroep kan, zoals gezegd, worden gepleegd met de bedoeling een groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen. De intentie om de groep als geheel te vernietigen is niet nodig om de misdaad van genocide te plegen. Intentie om de groep gedeeltelijk te vernietigen is voldoende. Het vang- en vrijgavesysteem laat hoogstens zien dat het niet de bedoeling is om elk afzonderlijk lid van de groep te vernietigen. Omdat echter voor het vereiste opzet tot genocide geen opzet nodig is om de groep als geheel te vernietigen en opzet om de groep slechts gedeeltelijk te vernietigen toestaat, doet de vrijlating van enkele groepsleden zonder bekering niet af aan de conclusie dat de doelgroepen zijn de slachtoffers van genocide.

Dus, het antwoord op de vraag die wordt gesteld door de titel van mijn toespraak: "Maakt de Communistische Chinese Partij gebruik van orgaanoogst om genocide uit te voeren tegen haar ongewenste?" is ja". De Communistische Chinese Partij bewapent het oogsten van organen om genocide te plegen tegen ongewenste personen.

David Matas is een internationale mensenrechtenadvocaat gevestigd in Winnipeg, Manitoba, Canada.

REFERENTIES