door Hon. David Kilgour, JD.

Beste mede-democraten,
Staat u mij toe de vele duizenden van u te feliciteren met het feit dat u uw principes hebt gedemonstreerd door bijna drie weken lang elke dag buiten de Yuan te zijn in regen en zonneschijn. Ik begrijp dat de publieke steun voor uw "Sunflower Student Movement", de coalitie van studenten, academici, maatschappelijke organisaties en anderen, sinds 18 maart is opgebouwd, en dat er een enorme burgerbijeenkomst was - sommigen zeggen wel een half miljoen - hier vorige week zondag in de hoofdstad.

De Taipei-media geven vandaag aan dat de studenten donderdag de Yuan zullen verlaten, dankzij de moed en integriteit van Spreker Wang Jin-pyng. Staat u mij toe, als voormalig vice-voorzitter van het Canadese Lagerhuis (1993-97) te zeggen hoe trots zijn openbare dienst boven elke partijbelang ongetwijfeld alle onafhankelijke sprekers over de hele wereld maakt.

Taiwan is een van de sterkste beoefenaars van meerpartijendemocratie, pluralisme, de rechtsstaat, menselijke waardigheid/gelijkheid, vrijheid van meningsuiting/vergadering en onafhankelijke media in Azië geworden. U als burgerdemonstranten maakt ook deel uit van een zich ontwikkelend krachtig democratisch model met Taiwanese kenmerken.

Degenen die ongeduldig zijn over de impasse tussen u en de regering, vergeten misschien dat jongeren waarschijnlijk het langst en het hardst worden getroffen door een handelsovereenkomst in diensten of iets anders met de partijstaat in China. U maakt zich ook zorgen over de indirecte gevolgen van de voorgestelde overeenkomst voor banen in andere sectoren dan diensten in heel Taiwan.

Ik wil meteen benadrukken dat mijn respect voor de volkeren van zowel Taiwan als China al lang bestaat. Het groeide tijdens verschillende bezoeken aan beide landen, waaronder die als minister van Buitenlandse Zaken (Azië-Pacific) voor Canada vóór 2004, en tijdens ontmoetingen met zowel onderdanen als leden van beide diaspora's in Canada en vele andere plaatsen. Meer dan een miljoen Canadezen van herkomst in de twee behoren tot onze best opgeleide culturele gemeenschappen. Het was een eer om bijna zevenentwintig jaar enkele van beide gemeenschappen in ons Parlement te vertegenwoordigen.

Het zal duidelijk zijn dat ik in deze opmerkingen hoop dat mijn meningsverschillen zijn met de partijstaat China, niet met zijn volk, en dat Taiwans democratisch bestuur met zeer Chinese kwaliteiten is wat China zou moeten en waarschijnlijk zal aannemen, eerder dan velen verwachten. Hoeveel 'experts' voorspelden de val van de Berlijnse muur of de 'Arabische lente'?

Laat me hier ook iets benadrukken dat diplomaten, sinologen en zakenlieden vaak onderschatten: China is veel meer zijn mensen, culturen en geschiedenis dan zijn huidige niet-gekozen regering. De kritiek die velen van ons binnen en buiten China hebben, betreft het bestuur, maar we erkennen ook met lof dat het economische beleid van opperste leider Deng na 1978 honderden miljoenen Chinese gezinnen uit de schrijnende armoede heeft getild (waaraan Mao vrijwel niets deed tussen 1949 en zijn dood).

BESTUUR IN CHINA
CONFERENTIE OVER DEMOCRATISERING IN AZI

Degenen die beweren dat democratie onverenigbaar is met Chinese waarden, kunnen nadenken over enkele van de vele punten die afgelopen oktober zijn gemaakt op de zesde jaarlijkse internationale conferentie over wereldwijde steun voor democratisering in China en Azië in Toronto. Er waren afgevaardigden, sommigen afkomstig uit zowel Taiwan als China, van meer dan 30 organisaties in meer dan 20 landen. Onder de vele gemaakte punten:
Sheng Xue, conferentievoorzitter, schrijver/spreker,
• heette de afgevaardigden welkom en riep op tot een moment van stilte voor alle slachtoffers van het communisme over de hele wereld.
Hon. Jason Kenney, parlementslid uit Calgary en federaal minister,
• Universele waarden zijn goed van toepassing in alle culturen, ook in China,
• Canada heeft miljoenen immigranten verwelkomd uit “de giftige ideologie van het communisme”,
• Canadezen zijn solidair met alle slachtoffers van politieke vervolging in heel China.
Wayne Marston, parlementslid en congresvertegenwoordiger voor de officiële oppositie (NDP) in het parlement van Canada,
• De regering van China is tegenwoordig “de meest repressieve regering ter wereld”.
• De NDP is tegen de voorgestelde Foreign Investment Protection Agreement (FIPA) tussen Canada en China.
Hon Judy Sgro, MP, voormalig minister van Immigratie en vertegenwoordiger van de liberale partij bij de opening van de conferentie,
• De mensenrechten van het Chinese volk moeten een zorg zijn van alle regeringen,
• Dr. Wang Bingzhang, afgestudeerd aan de McGill University, verblijft in een Chinese gevangenis (voor meer info, zie www.david-kilgour.com).
Yao Guangsheng, voorheen van het Centraal Onderzoeksbureau van de Chinese Communistische Partij (CCP):
• In de jaren veertig zei Mao dat de CCP een authentiek democratische partij zou zijn, maar zijn antidemocratische praktijken en denken hebben nog steeds de overhand in Peking,
• President Xi, Jingping heeft zich tien keer aangemeld om lid te worden van de CCP voordat hij daarin slaagde, dus hij is in werkelijkheid een “zoon van de partij, niet zijn vader”.
Dr. Gordon Chang, academicus en auteur van Coming Collapse of China,
• In China doen zich nu tegelijkertijd veel economische problemen voor, waaronder 'spooksteden' zonder inwoners en 'spoorwegen naar nergens',
• Premier Li Keqiang is niet in staat om zelf beslissingen te nemen ondanks de noodzaak van economische hervormingen, zoals het implementeren van de rechtsstaat,
• President Xi werd gekozen tot partijleider omdat hij de “minst onaanvaardbare” kandidaat was; hij is tegen de hervorming van het bestuur.
Wat het totalitarisme betreft, wil ik kort iets zeggen over zowel Taiwan onder de staat van beleg van 1949-1987 als China van 1949 tot vandaag onder in wezen geen enkele wet behalve het veronderstelde eigenbelang van de partij. Sinds mijn aankomst hier gisteren heb ik meer over Green Island kunnen leren van Tsai Kunlin, 82, die daar na 1950 bijna tien jaar gevangen zat en gemarteld werd, en Fred Chin, die werd gearresteerd en daarheen gestuurd in 1972. Staat u mij toe een uitstekend artikel aan te bevelen over de geachte heer Tsai, die vanavond bij ons is en mij zeer vriendelijk wil voorstellen aan twee van de gebeurtenissen. Ga naar de meest recente uitgave van The Diplomat: (https://www.facebook.com/diplomatmagazine/posts/10201722942059911?stream_ref=10).

Betrokken bij Peking

De democraten van de wereld, inclusief onze nationale regeringen, maatschappelijke instellingen en bedrijven, moeten natuurlijk betrokken blijven bij zowel de Xi/Li-regering als de breedst mogelijke groep burgers in heel China. Het Chinese volk zou moeten weten dat de rechtsstaat aan hun zijde staat, niet aan hun partijstaat, zoals we deden in Midden-Europa tijdens de Koude Oorlog, en aan de Zuid-Afrikanen, met name aan het eind van de jaren tachtig en in de aanloop naar de tot de verkiezing van Nelson Mandela tot president in 1980.
Wat de rechtsstaat betreft, is het buiten China moeilijk te begrijpen dat er theaters zijn voor processen. De beslissende 'rechters' horen meestal niet eens bewijs dat in 'rechtbanken' wordt gegeven. De Canadese advocaat Clive Ansley oefende in Taiwan en ook in Shanghai (13 jaar in het laatste) en behandelde daar ongeveer 300 zaken voordat hij enkele jaren geleden terugkeerde naar British Columbia. Hij legt de realiteit uit van wat er is gebeurd met Nobelprijswinnaar Liu Xiaobo, advocaat Gao Zhisheng en zoveel andere dissidenten: "Er is een actueel gezegde onder Chinese advocaten en rechters die echt in de rechtsstaat geloven en dit gezegde... is: 'Degenen die de zaak horen, niet oordelen; degenen die het oordeel vellen, hebben de zaak niet gehoord'.... Niets wat in de 'rechtszaal' is gebeurd, heeft enige invloed op het 'oordeel'.”
Ook enkele jaren geleden, merkt Ansley op, werd aan alle rechters in heel China de instructie gegeven dat buitenlanders niet mochten winnen in Chinese 'rechtbanken'. Dat was voor hem de laatste druppel. Hoe kan een voorzichtige buitenlander vandaag investeren in het wetteloze China?

Een nieuwe misdaad tegen de menselijkheid

Een van de vele bestuursverschillen tussen de democratische wereld en China is hoe verschillend culturele en spirituele gemeenschappen worden behandeld. Neem bijvoorbeeld Falun Dafa, dat een gemeenschap van vreedzame en gezagsgetrouwe beoefenaars heeft in Taiwan, Canada en meer dan honderd andere rechtsstaten. Kort gezegd, het is een spirituele discipline van de Boeddha-school, gericht op het verbeteren van lichaam en geest. Het heeft een reeks zachte oefeningen; de kernprincipes zijn "waarachtigheid, mededogen en verdraagzaamheid." In China, waar het pas in 1992 aan het grote publiek werd geïntroduceerd, groeide het binnen zeven jaar tot 70-100 miljoen beoefenaars, volgens de eigen schatting van de regering. Halverwege 1999 lanceerde de toenmalige president Jiang Zemin tragisch genoeg een gewelddadige campagne, met als doel het "uitroeien" van Falun Gong. David Matas en ik concludeerden onafhankelijk van elkaar als vrijwillige onderzoekers medio 2006 dat alleen al tussen 41 en 500 2001 organen van Falun Gong gewetensgevangenen werden geplunderd en verhandeld. De onmenselijke handel gaat vandaag door.
Matas en ik bezochten een dozijn landen om Falun Gong te interviewen, die erin slaagde zowel dwangarbeidskampen als China te verlaten. Ze vertelden ons dat ze tot zestien uur per dag in erbarmelijke omstandigheden werkten zonder loon en weinig voedsel, overvolle slaapomstandigheden en martelingen. Gedetineerden maakten een breed scala aan exportproducten - van kleding tot kerstversieringen tot speelgoed - als onderaannemers voor multinationale bedrijven. Dit is grove onverantwoordelijkheid van het bedrijfsleven en een schending van de WTO-regels. Het illustreert ook hoe weinig Peking zijn internationale overeenkomsten respecteert en roept op tot afgedwongen handelsovereenkomsten door alle handelspartners van China. Alle regeringen zouden de export van dwangarbeid moeten verbieden door wetgeving in te voeren die de importeurs in elk land verplicht om te bewijzen dat hun goederen niet door slaven zijn gemaakt.

In het boek State Organs uit 2012 schat Ethan Gutmann dat 65,000 Falun Gong werden gedood voor hun organen in de jaren 2000-2008, geselecteerd uit ongeveer 1.2 miljoen van hen die geïnterneerd waren in de goelag van China. Net als bij de kampen die door het Duitsland van Hitler en het Rusland van Stalin zijn opgezet, waarop het Chinese netwerk door Mao is aangepast, blijft een handtekening van de politie voldoende om iemand voor maximaal drie jaar aan een van hen te binden. Er zijn geen aanklachten, geen advocaten en geen beroepen voor gevangenen. In 2007 schatte een rapport van de Amerikaanse regering dat ten minste de helft van de gevangenen in 350 van dergelijke kampen Falun Gong was.

Chen Ying

Overweeg de ervaring van Falun Gong beoefenaar Chen Ying, hieronder weergegeven, die later de vluchtelingenstatus kreeg van de Franse regering:

“Omdat ik mijn Falun Gong-overtuigingen niet zou opgeven… Ik werd drie keer gevangengezet zonder enige gerechtelijke procedure… Elke keer werd ik mishandeld en gemarteld door de politie… Eind september 2000, omdat ik hun mijn naam niet wilde vertellen, Ik werd door de politie gebeld en naar een ziekenhuis gebracht voor een volledig medisch onderzoek: hart, bloed, ogen, enz. Ik moest kettingen aan mijn benen dragen en ik zat vast aan een raamkozijn. De politie injecteerde me met
onbekende stoffen. Na de injecties klopte mijn hart abnormaal snel. Elk gaf me de indruk dat mijn hart zou ontploffen…”.
Jan Harvey en ik schreven een paar jaar geleden voor een Canadees katholiek tijdschrift, Convivium, een artikel over de vervolging van geloofsgemeenschappen in het algemeen in China.
ECONOMIE VAN TAIWAN EN CHINA
De economische indicatoren in het meest recente nummer van het tijdschrift Economist (29 maart - 4 april) suggereren dat de economie van Taiwan relatief goed presteert, inclusief een geschatte reële groei van 3.2 procent in 2014 en een benijdenswaardig saldo van $ 57 miljard voor 2013 en rentetarieven van 1.6 procent (voor 10-jarige staatsobligaties). Ja, de werkloosheid is 4.1% (hetzelfde als in China), maar lager dan in de meeste andere geavanceerde economielanden.

Productie blijft de levensader van de meest succesvolle economieën, waaronder die in Taiwan, China, Duitsland en Zuid-Korea. Is Taiwan decennia geleden niet een leidende 'Asian Tiger'-economie geworden, voornamelijk vanwege de kracht van zijn productiesector?
Canadezen behoren tot de vele volkeren die talloze productiebanen thuis hebben zien verdwijnen omdat onverantwoordelijke investeerders dachten dat ze in China grotere winsten konden maken. Zo sloot Goodyear Tyre enkele jaren geleden zijn fabriek in de buurt van Montreal, waardoor ongeveer 850 mensen in hun levensonderhoud moesten voorzien, om de productie naar China te verplaatsen. Het Amerikaanse transportagentschap verklaarde later dat banden die in China zijn gemaakt, veiligheidsrisico's kunnen vormen.

De academicus Greg Autry uit Californië heeft mij verteld dat de VS de afgelopen twee decennia naar schatting 57,000 fabrieken en 20 miljoen productiebanen hebben verloren, voornamelijk aan China? Hoeveel van dergelijke banen zijn in dezelfde periode om dezelfde reden verloren gegaan in Taiwan en vele andere landen? Voor zover ik weet, zijn alleen de VS zo kortzichtig om bedrijfswinsten uit offshore-investeringen niet te belasten.
Hier is iets wat Autry aan prof. Ann Lee van NYU vroeg in het tijdschrift Global Trade (april/mei 2012): "Wat zou je zeggen tegen een Amerikaan die zijn baan bij (een) fabriek verloor en twee banen in de detailhandel moest aannemen zonder voordelen die van Chinese makelij goederen aan zijn mede-Amerikanen over waarom de relatie tussen de VS en China voor beide partijen voordelig is geweest?”.

Regeringen, investeerders en bedrijfsleiders zouden ook kunnen onderzoeken waarom ze de schending van zoveel universele en democratische waarden steunen om de handel/investeringen met China te vergroten. Het heeft er vooral toe geleid dat banen zijn uitbesteed aan China en dat onze bilaterale handels-/investeringstekorten voortdurend zijn toegenomen.

Zijn de rest van ons zo gefocust op goedkope consumptiegoederen dat we de menselijke, sociale en natuurlijke milieukosten negeren die miljoenen Chinezen betalen om ze te produceren?

Foxconn

Zal de enorme Foxconn-fabriek in China (eigendom van een Taiwanees), waardoor Apple en ongetwijfeld andere i-phones met ongeveer 700,000 werknemers, in de toekomst het model zullen zijn voor Taiwanezen op dit eiland in het kader van grensoverschrijdende overeenkomsten? Iemand die Foxconn heeft bezocht, vertelt me ​​dat ongeveer de helft van de werknemers, meestal in de leeftijd van 16 (hoopt hij) tot 35 jaar, in slaapzalen op het terrein woont en daar 51 weken per jaar verblijft. Er zijn fotogenieke zwembaden en sportfaciliteiten, maar mijn vriend kreeg de indruk van stof enz. dat ze zelden worden gebruikt. Toen hij vroeg naar de netten op het dak van de fabriek om werknemers te vangen die zelfmoord wilden plegen, kreeg hij te horen dat het zelfmoordcijfer van Foxconn niet hoger is dan het algemene cijfer in heel China.

Vorig jaar beloofde zelfs Wal-Mart om meer dan 100,000 Amerikaanse veteranen in dienst te nemen en de inkoop van binnenlandse leveranciers te stimuleren. De retailer kondigde een driedelig plan aan om de Amerikaanse economie een vliegende start te geven, waaronder het uitgeven van $ 50 miljard om in de komende tien jaar meer in Amerika gemaakte goederen te kopen en om zijn parttime werknemers te helpen fulltime te werken. Hoe zit het met verantwoordelijke Taiwanese bedrijven die opnieuw erkennen dat medeburgers met goede productiebanen hun beste consumenten zijn?

Dit brengt me bij enkele andere gedachten over de economie van uw buurman. Journalist Jonathan Manthorpe van internationale zaken concludeerde een paar jaar geleden in de Vancouver Sun dat China vol staat met variaties op een Ponzi-schema. “Een lokale overheid, zonder een functionerend systeem voor het verhogen van belastinginkomsten – en … doorzeefd met corruptie … verkoopt ontwikkelingsland om geld te vergaren … (eerst het wegwerken van (boeren) die op het land wonen) … En aangezien dit China is … heeft de gemeente de bevoegdheid om banken te instrueren om het ontwikkelingsbedrijf het geld voor de verkoop te lenen. Dus de lokale overheid krijgt zijn geld, het gemeentelijk bedrijf mag een speculatief woon- of industrieel complex bouwen, en alles lijkt goed”.

In de Financial Times, niet lang nadat Manthorpe schreef, stond een verhaal over hoe in een kuststad luxe appartementen werden gebouwd voor maar liefst 70,000 Yuan ($ 11,000) per vierkante meter, wat ongeveer het dubbele is van het jaarinkomen van de gemiddelde bewoner. Het financieren van een appartement van 150 vierkante meter in het gebouw zou 350 jaar lang elke cent van het inkomen van een gemiddelde bewoner kosten. Is dit niet een extraordinaire huizenbubbel, die gaat barsten van veel burgerverdriet?

Ik begrijp dat het Chinese bankwezen wordt gedomineerd door staatsbanken die voornamelijk leningen verstrekken aan inefficiënte overheidsbedrijven en momenteel ongeveer 0.3 procent betalen voor deposito's. Er is geen depositoverzekering. Deze factoren moedigen misbruikte deposanten aan om te beleggen in steeds riskanter onroerend goed en aandelen. Er is een zeer grote hoeveelheid geld in de schaduwbanksector, maar er is zeer weinig regelgeving. Het bezit ook een groot deel van de totale schuld in China, die sinds 2008 is gestegen tot ongeveer 210 procent van het BBP. Kortom, toen premier Li Keqiang onlangs zei dat hij dit jaar een aantal wanbetalingen van het bedrijfsleven op schulden verwacht, leek bankieren een goede sector voor kandidaten. De sectoren detailhandel, productie, huisvesting en investeringen in China zijn in het eerste kwartaal van 2014 allemaal sterk verzwakt.

Californiërs Autry/Navarro

Greg Autry en Peter Navarro van de Universiteit van Californië, Irvine, beweren overtuigend dat de consumentenmarkten over de hele wereld door China zijn "veroverd", grotendeels door middel van bedrog. Zij hebben voorstellen gedaan om ervoor te zorgen dat handel eerlijk wordt. Specifiek zeggen ze dat alle naties:
• valutamanipulatie definiëren als een illegale exportsubsidie ​​en deze optellen bij andere subsidies bij het berekenen van antidumping- en compenserende sancties;
• intellectueel eigendom respecteren; gezondheids-, veiligheids- en milieuvoorschriften aannemen en handhaven die in overeenstemming zijn met internationale normen; het gebruik van dwangarbeid effectief verbieden - niet alleen op papier zoals nu - en zorgen voor fatsoenlijke lonen en arbeidsvoorwaarden voor iedereen;
• bepalingen ter bescherming van het milieu toepassen in alle bilaterale en multilaterale handelsovereenkomsten om de 'race naar de milieubodem' in China en elders te keren.
De Nobelprijswinnaar econoom Paul Krugman heeft voorspeld dat de voortdurende weigering van Peking om zijn munt te laten zweven vergelding zal veroorzaken in een wereld die worstelt met overcapaciteit. Hij voegt eraan toe dat China, door de productie en banen van andere landen te verdringen met zijn eigen lagelonengoederen, aantoonbaar de belangrijkste boosdoener is bij het tegenhouden van een robuust herstel van de wereldeconomieën.
Conclusie

Het Chinese volk wil hetzelfde als de rest van ons, respect voor iedereen, onderwijs, veiligheid, goede banen, de rechtsstaat, democratisch en verantwoordelijk bestuur en een duurzame natuurlijke omgeving. Als de partijstaat een einde maakt aan zijn systematische en grove schendingen van de mensenrechten in binnen- en buitenland en zijn handelspartners op een transparante en rechtvaardige manier begint te behandelen, kan de nieuwe eeuw harmonie en samenhang brengen voor China en de wereld. De eerste stap in een betere richting is om nu een einde te maken aan de orgaanplundering.
Dank je.