by Hon. David Kilgour, JD
Internationale conferentie over godsdienstvrijheid ter ere van Hon. Shahbaz Bhatti
Een onderzoek van het Pew Forum uit 2011 schatte dat er toen wereldwijd ongeveer 2.1 miljard christenen waren. Volgens de International Society for Human Rights, een seculiere groep met leden in 38 landen, is 80 procent van alle daden van religieuze discriminatie in de wereld tegenwoordig gericht tegen christenen. Pew Research voegt eraan toe dat de vijandigheid jegens het christendom een nieuw hoogtepunt bereikte in 2012, toen christenen in 139 landen, bijna driekwart van de wereldnaties, te maken kregen met een of andere vorm van discriminatie.
Volgens auteur Paul Marshall is Latijns-Amerika nu een van de regio's waar mensen het meest vrij zijn om hun geloof te praktiseren. Ook de landen van Midden-Europa, met uitzondering van die van voormalig Joegoslavië, zijn de afgelopen jaren grotendeels gespaard gebleven van religieuze vervolging. Er zijn veel religieus vrije landen in Afrika en onder Azië-Pacific landen. Marshall voegt toe: "In gestandaardiseerde landenonderzoeken die zijn uitgevoerd voor het Centrum voor Religieuze Vrijheid, zijn Zuid-Korea, Taiwan, Japan, Zuid-Afrika, Botswana, Mali en Namibië religieus vrijer dan Frankrijk en België..."
Open Doors, een christelijke organisatie, publiceert jaarlijks een lijst van landen waar mensen het minst vrij zijn om hun geloof te volgen. Bovenaan staat Noord-Korea, gevolgd door Iran, Afghanistan, Saoedi-Arabië, Somalië, de Malediven, Jemen, Irak, Oezbekistan, Laos en Pakistan. Enkele zeer korte opmerkingen over drie op de lijst en één die niet volgt:
Saudi-Arabië
Saoedi-Arabië, met meer dan een miljoen christelijke buitenlandse arbeiders, verbiedt kerken en privé-daden van christelijk gebed. De vorige vorst stond zijn religieuze politie toe om particuliere christelijke religieuze bijeenkomsten te overvallen en leden op beschuldiging van 'godslastering' te brengen. De verspreiding van het Saoedische wahhabisme is duidelijk de oorzaak van veel internationale geweldsproblemen in deze tijd. De historicus Bernard Lewis heeft bijvoorbeeld gedocumenteerd hoe de Wahhabi's aan invloed wonnen in het Saoedische Koninkrijk: "... oliegeld heeft hen in staat gesteld (om een netwerk van goed bedeelde scholen en hogescholen op te zetten) om deze fanatieke, destructieve vorm van islam over de hele wereld te verspreiden. moslimwereld en onder moslims in het Westen.”
Iran
Er is veel internationale bezorgdheid over ongeveer 300,000 bahá'ís in Iran omdat ze geen wettelijke rechten hebben en hun hele leiderschap in de gevangenis zit. Soennitische moslims worden slecht behandeld. Tientallen christenen zijn gearresteerd en gevangen gezet wegens poging tot aanbidding. Struan Stevenson, voorzitter van de Europe Iraq Freedom Association, heeft gewaarschuwd dat het regime in Teheran hetzelfde doel heeft als (ISIS) door geweld te gebruiken om een wereldwijd kalifaat te creëren en 'de wereld tot slaaf te maken in een middeleeuwse corruptie van het moslimgeloof'. Hij waarschuwde ook dat samenwerking tussen het Westen en Iran in de oorlog tegen ISIS 'extreem gevaarlijk' zou zijn en een sektarische oorlog tussen de sjiieten en soennieten zou kunnen veroorzaken die de regio tientallen jaren zou kunnen teisteren.
China
De repressie van Tibetaanse boeddhisten en Oeigoerse moslims door de partijstaat in Peking is inmiddels bekend. Het regime heeft er lang naar gestreefd om christenen, die nu op 80 tot 125 miljoen worden geschat, op de hielen te zitten. De Staatsadministratie voor Religieuze Zaken (SARA), die alle religies in China controleert, beheert de Drie-Zelf Patriottische Beweging (TSPM) voor protestanten en de Katholieke Patriottische Vereniging, die de paus niet erkent. Het aantal christenen dat door de Partij goedgekeurde kerken bezoekt, lijkt nu tussen de 20 en 30 miljoen te liggen; 50-75 miljoen christenen behoren tot niet-geregistreerde 'huiskerken'.
De vervolging van Falun Gong, een landelijke beweging met 70-100 miljoen leden in het midden van de jaren negentig volgens de eigen schatting van de regering, die oefeningen en meditatie gebruikt die zijn afgeleid van het boeddhisme/het taoïsme, lijkt sinds medio 1990 minder goed begrepen te worden. Een boek uit 1999, De slachtpartij, door Ethan Gutmann plaatst de vervolging van deze gemeenschap in context. De auteur legt uit hoe hij tot zijn "beste schatting" komt dat vitale organen van 65,000 Falun Gong en "twee- tot vierduizend" Oeigoeren, Tibetanen of huischristenen alleen al in de periode 2000-2008 in een verachtelijke handel werden gegrepen. Orgels worden geplunderd en voor hoge prijzen verhandeld aan rijke Chinezen en 'orgaantoeristen'.
Pakistan
Christenen die in Pakistan wonen, vormen volgens schattingen van de regering ongeveer 3.8 miljoen van de meer dan 170 miljoen inwoners. Velen leven in angst voor de godslasteringwet, die de doodstraf bevat en de laatste jaren willekeurig is toegepast op religieuze minderheden. Zo werd Asia Bibi, een christelijke moeder van vijf kinderen, in 2010 ter dood veroordeeld wegens vermeende belediging van de profeet Mohammed. Toen de gouverneur van Punjab, Salman Taseer, manieren verkende om haar te bevrijden, werd hij vermoord door zijn lijfwachten. Op 2 maart 2011 werd ook de Pakistaanse federale minister van Minderheden, Shahbaz Bhatti (hieronder weergegeven in Ottawa, ongeveer een maand voor zijn dood), die zich ook zorgen maakte over Bibi, neergeschoten. Als christen had hij maandenlang zijn eigen dood voorspeld terwijl hij de godsdienstvrijheid verdedigde voor Pakistanen van alle religies. Deze conferentie wordt ter ere van hem gehouden.
Wat de Canadese en andere regeringen zouden moeten doen:
- Democratische regeringen zouden de miljarden dollars aan hulp die we aan enkele van de overtredende landen geven, als hefboom moeten gebruiken. Handel/investeringen zouden ten minste gedeeltelijk afhankelijk kunnen worden gesteld van de bescherming van de vrijheid van geweten en aanbidding voor alle burgers. Waarom, vragen velen zich af, zouden Canadese belastingbetalers ontwikkelingshulp moeten geven aan regimes die religieuze minderheden van welk geloof dan ook vervolgen?
- Terwijl we blijven worstelen met de wereldwijde vervolging van religieuze minderheden, moeten democratische regeringen hun eigen spirituele minderheden blijven beschermen. We moeten ervoor zorgen dat alle minderheden vrij en zonder angst kunnen aanbidden, leven en werken. Op hun beurt zouden regeringen van landen met een moslimmeerderheid meer moeten doen om vrede en tolerantie op te nemen in het weefsel van hun eigen samenlevingen. Tenzij ze in eigen land culturen van religieuze harmonie creëren en opbouwen, zal de bestrijding van jihadistisch terrorisme moeilijk zijn.
- Canada en andere landen moeten onze politieke middelen beheren om effectief te lobbyen. We hebben gecoördineerde belangenbehartiging voor godsdienstvrijheid nodig door onze ambassadeur voor godsdienstvrijheid, onze diplomatieke missies in zorgwekkende landen en parlementsleden over kwesties als het veranderen van godslastering en andere antireligieuze vrijheidswetten. Herziening of intrekking van de Pakistaanse wet op godslastering, en de huidige toepassingen ervan, zou goed op de bilaterale agenda moeten staan telkens wanneer Canadezen functionarissen van Islamabad ontmoeten. In multilaterale fora moeten overheidsfunctionarissen voortdurend gesprekken voeren namens stemloze religieuze gemeenschappen en individuen.
- Islamitische radicalisering in een land als Canada is moeilijk te begrijpen, afgezien van giftige internetberichten uit het buitenland en/of Saoedi-wahhabisme als de belangrijkste oorzakelijke factoren. Consumentisme/secularisme/denigrering van het geloof in het algemeen/kwesties van jeugddoelen in het Westen, inclusief Canada, dat fundamentalisme in alle vormen van geloof aantrekkelijk kan maken voor diegenen die zekerheid in hun leven nodig hebben, brengen ongetwijfeld sommige jongeren in verwarring.
Ottawa Imam Dr. Zijad Delic's boek uit 2014, Canadese islam-behorendheid en loyaliteit, omvat deze twee punten:
- “Canada is in veel opzichten een land van immigranten en hun kinderen, die samen een van 's werelds toonaangevende democratische multiculturele samenlevingen vormen. Canada wordt zelfs algemeen beschouwd als het model, of het paradepaardje, van multiculturalisme.”
- “Het Canadese burgerschapsmodel, in tegenstelling tot verschillende modellen uit de Europese landen, maakt een pluralistische benadering van al zijn burgers mogelijk, inclusief burgers van het moslimgeloof. Ze krijgen de ruimte om een Canadese moslimidentiteit te ontwikkelen.”
Mohamad Jebara, een andere gerespecteerde imam uit Ottawa, herinnerde de Canadezen er na de gebeurtenissen in Parijs aan dat de beste manier om degenen die ons haten te overwinnen, is door ze te geven wat ze het minst verwachten: liefde. Er is nog veel inspanning nodig om onze culturen en geloofsgemeenschappen elkaar beter te laten begrijpen. Als we ons van elkaar afwenden, verkleinen we onszelf. We moeten samen staan voor onze nationale waarden.
- De regering van Canada organiseert mogelijk een internationale conferentie over het opbouwen van meer interreligieuze verstandhouding in 21st eeuwse naties. We moeten allemaal samenwerken om diversiteit te omarmen en te respecteren, terwijl we samenwerken om te voorkomen dat gewelddadige, bekrompen en verdeeldheid zaaiende ideologieën ons gevoel ondermijnen van wie we zijn en willen zijn.
Conclusie
Laat me het laatste woord geven aan mevrouw Maryam Rajavi, een vrome moslim en verkozen president van de Nationale Raad van Verzet van Iran (NCRI), die spreekt op een evenement op Internationale Vrouwendag in Berlijn:
In de afgelopen twee eeuwen heeft onze wereld keer op keer nieuwe hoogten bereikt, grotendeels dankzij de gelijkheidsbewegingen van vrouwen... Helaas; de bevordering van het gelijkheidsideaal staat vandaag echter oog in oog met een formidabele barrière, het islamitisch fundamentalisme. Hoewel het de hele regio en de wereld in gevaar brengt door genocide, terrorisme en discriminatie, is dit fenomeen het meest vijandig tegenover vrouwen. Om deze reden is de benarde situatie van vrouwen in het Midden-Oosten tegenwoordig volledig verweven met onzekerheid, onderdrukking, dakloosheid, moord en dienstbaarheid.... Toch wil ik zeggen dat er een manier is om deze vernietigende kracht te verslaan en te overwinnen en dat er een oplossing is: De macht van vrouwen is de grootste uitdager van het islamitisch fundamentalisme.
Dank je.
Meer van David Kilgour
