Gedwongen orgaanroof van gewetensgevangenen: de kruising van medische belangenbehartiging en medische ethiek door David Matas - De internationale coalitie om transplantatiemisbruik in China te beëindigen

(Herziene opmerkingen voor een panel van 26 oktober 2020, georganiseerd door University of North Carolina Center for Bioethics and Division of Abdominal Transplant Surgery)

Opname van presentatie beschikbaar hier: https://panopto-web.med.unc.edu/Panopto/Pages/Viewer.aspx?id=4b81eef1-510c-4e56-b4d3-ac5c013c7b0a

Medische ethiek kruist op verschillende manieren met medische belangenbehartiging. Een daarvan is pleitbezorging om de medische ethiek lokaal te ontwikkelen. Een tweede is het pleiten voor medische ethiek in internationale gevallen. Een derde is het pleiten voor de juiste reactie op schendingen van de medische ethiek. Ik stel voor om elk van deze drie kruispunten beurtelings te doorlopen voor gedwongen orgaanroof bij gewetensgevangenen in China.

Ethische normen ontwikkelen

Er zijn wereldwijd enorme lacunes in de ethische systemen bij het voorkomen van medeplichtigheid aan misbruik van orgaantransplantaties in het buitenland in het algemeen en bij het vermijden van medeplichtigheid aan het doden in China van gewetensgevangenen voor hun organen in het bijzonder. Vrijwel overal moeten ethische systemen worden ontwikkeld om dit misbruik systematisch aan te pakken. Staat u mij toe negentien ethische normen voor te stellen die moeten worden aangenomen om dit misbruik aan te pakken, twaalf ontleend aan normen die zijn ontwikkeld in verschillende landen die worstelen met transplantatietoerisme naar China en zeven ontleend aan normen die internationaal zijn ontwikkeld.

Medisch personeel mag niet met een patiënt naar het buitenland gaan voor orgaantransplantatie en een vergoeding ontvangen.

Medisch personeel mag patiënten niet voorstellen aan tussenpersonen of tussenpersonen voor orgaantransplantatie.

Medisch personeel mag patiënten niet doorverwijzen naar een land waar:

de lokale wet verbiedt de verkoop van organen niet, of
informatie over de bron van organen is niet transparant, of
er zijn grove mensenrechtenschendingen en het ontbreken van de rechtsstaat of
er zijn bekende schendingen van de medische ethiek bij orgaantransplantatie.

Medisch personeel mag geen contact opnemen met buitenlandse orgaantransplantatie-instellingen om orgaantransplantatie te bemiddelen.

Een arts mag een patiënt niet doorverwijzen voor een orgaantransplantatie naar het buitenland zonder er zeker van te zijn dat de toestemming vrijwillig of vrijwillig door de donor is gegeven.

Artsen mogen geen onderzoeken uitvoeren ter voorbereiding op transplantatie van een aangekocht orgaan.

Artsen mogen geen medicijnen voorschrijven die zullen worden gebruikt tijdens de transplantatie van een gekocht orgaan.

Artsen dienen geen medische dossiers aan patiënten te verstrekken als zij denken dat de informatie zal worden gebruikt ter ondersteuning van een onrechtmatige transplantatie die wordt uitgevoerd in een systeem dat de internationale mensenrechtennormen schendt en dat er een aanzienlijk risico bestaat op schade aan de patiënt of aan de bron van het orgaan .

Patiënten moeten het advies krijgen dat, als ze naar China gaan voor een transplantatie, iemand kan worden gedood voor het orgaan dat ze krijgen.

Patiënten moeten er verder op worden gewezen dat, als ze naar China gaan voor een transplantatie, de nazorg bij terugkeer in het gedrang komt omdat Chinese gezondheidsfunctionarissen de patiënten geen gegevens verstrekken over wat er is gedaan en wat er moet gebeuren.

11. Patiënten moeten erop worden gewezen dat zorgverleners thuis mogelijk geen betrouwbare klinische informatie kunnen verkrijgen van de centra in het buitenland die de transplantaties hebben uitgevoerd.

12. Patiënten moeten er ook op worden gewezen dat, als ze naar China gaan, de arts die hen thuis momenteel behandelt, hen niet kan blijven helpen, op voorwaarde dat er alternatieve zorg kan worden geregeld.

Internationale normen

De Transplantation Society, een internationale organisatie van transplantatieprofessionals, heeft in 2006 een beleid opgesteld dat een poging deed om het probleem van betrokkenheid bij Chinese transplantatieprofessionals aan te pakken. Het Genootschap beval zeven principes aan.

Het eerste principe van de Society was dat alleen die artsen die ermee instemmen geen organen van gevangenen te betrekken, lid zouden mogen worden. Aan deze verklaring moet het principe worden toegevoegd dat iedereen van wie er redelijke gronden zijn om aan te nemen dat hij heeft deelgenomen aan het verkrijgen van organen van gevangenen, als hij nog geen lid is, niet mag deelnemen, of, als hij al lid is, zijn of haar lidmaatschap is ingetrokken.

Het tweede principe van de Society was dat presentaties van onderzoeken met patiëntgegevens of monsters van ontvangers van organen van geëxecuteerde gevangenen niet mochten worden geaccepteerd. Dit principe moet worden aangepast. De zinsnede "geëxecuteerde gevangenen" zou in plaats daarvan "geëxecuteerde gevangenen of gewetensgevangenen" moeten zijn. Het principe zou ook publicaties moeten omvatten.

Het derde principe van de Society was dat gezondheidspersoneel uit landen die organen van geëxecuteerde gevangenen gebruiken voor transplantaties, als registranten in vergaderingen van de Society moeten worden geaccepteerd. In plaats daarvan zou het uitgangspunt moeten zijn dat gezondheidswerkers uit landen die organen van geëxecuteerde gevangenen of gewetensgevangenen gebruiken voor transplantaties niet als registranten bij vergaderingen mogen worden geaccepteerd, tenzij ze kunnen aantonen dat ze zelf geen organen van geëxecuteerde gevangenen hebben gebruikt en niet zullen gebruiken of gewetensgevangenen voor transplantaties.

Het vierde principe van de Society was dat samenwerking met klinische of experimentele studies niet zou moeten worden overwogen als de studie ontvangers van organen van geëxecuteerde gevangenen betreft. Dat principe is prima, met het voorbehoud dat aan de zinsnede geëxecuteerde gevangenen de zinsnede "gewetensgevangenen" moet worden toegevoegd. Ook zou de verantwoordelijkheid moeten rusten op degenen die betrokken zijn bij de studies om zonder redelijke twijfel aan te tonen dat er geen organen van geëxecuteerde gevangenen of gewetensgevangenen worden gekocht.

Het vijfde principe van de Society was dat leden van de Society uitnodigingen moesten accepteren om lezingen te geven of expertise te verstrekken ter ondersteuning van transplantatieprogramma-activiteiten in China, zolang de deelname de praktijk van transplantatie van organen van geëxecuteerde gevangenen niet bevordert. Het principe zou in plaats daarvan moeten zijn dat leden van de Society geen uitnodigingen mogen accepteren om lezingen te geven of expertise te leveren ter ondersteuning van transplantatieprogramma-activiteiten in China totdat boven redelijke twijfel kan worden vastgesteld dat China is gestopt met het betrekken van organen bij gewetensgevangenen of geëxecuteerde gevangenen.

Het zesde principe van de Society was dat leden van de Society stagiairs moesten accepteren van transplantatieprogramma's die organen van geëxecuteerde gevangenen gebruiken, op voorwaarde dat ervoor wordt gezorgd dat het hun bedoeling is dat hun klinische carrière geen organen van gevangenen zal betrekken. Het principe zou omgekeerd moeten zijn dat leden van de Society geen stagiairs mogen accepteren van transplantatieprogramma's die organen gebruiken van geëxecuteerde gevangenen of gewetensgevangenen.

Het zevende principe van de Society was dat internationale registers gegevens moeten accepteren van patiënten die zijn getransplanteerd met organen van geëxecuteerde gevangenen, op voorwaarde dat de bron van het orgaan duidelijk wordt geïdentificeerd en geregistreerd als verkregen van een geëxecuteerde gevangene en op voorwaarde dat de gegevens niet worden opgenomen in de totale analyse van uitkomsten van transplantatie of andere wetenschappelijke registerstudies. Het principe zou moeten zijn dat internationale registers gegevens kunnen accepteren van patiënten die zijn getransplanteerd met organen in landen die organen van geëxecuteerde gevangenen of gewetensgevangenen verkrijgen, zolang de gegevens als problematisch worden geclassificeerd, totdat buiten redelijke twijfel is vastgesteld dat ze niet .

Ostracisme of verloving

Een fundamentele vraag is of er überhaupt interactie moet zijn met orgaantransplantatieprofessionals in het buitenland die zich bezighouden met misbruik. Moet er verbanning of betrokkenheid zijn?

In 1977 veroordeelde de World Psychiatric Association de Sovjet-Unie bij resolutie wegens misbruik van de psychiatrie. De Sovjets trokken zich in 1983 terug uit de Associatie toen ze bijna zeker uitgezet werden. Ze bleven buiten de Associatie tot de Sovjet-Unie in 1991 instortte.

Tegenwoordig worden transplantatieprofessionals wereldwijd geconfronteerd met misbruik van transplantatiechirurgie in communistisch China. De wereldwijde professionele respons is echter lang niet zo sterk geweest.

In een tijd dat de Chinese regering erkende dat bijna al haar organen voor transplantaties afkomstig waren van gevangenen, zij het alleen gevangenen die ter dood waren veroordeeld voor veelvoorkomende misdaden, weigerde de Transplantation Society om ethische redenen 35 Chinese deelnemers toe te staan aan het Wereldtransplantatiecongres in China. San Francisco in juli 2014. Veel uitgenodigde buitenlandse transplantatiedeskundigen waren niet aanwezig bij een transplantatieconferentie die in oktober 2014 in Hangzhou, China werd gehouden.

Na deze twee gebeurtenissen heeft de Chinese regering aangekondigd dat ze met ingang van januari 2015 zou stoppen met het gebruik van organen van ter dood veroordeelde gevangenen. En die aankondiging, zonder een serieuze poging om vast te stellen of er daadwerkelijk verandering is gekomen, was voor The Transplantation Society voldoende.

Tijdens een hoorzitting van het congres over misbruik van Chinese orgaantransplantaties, werd Dr. Francis Delmonico, een voormalig hoofd van The Transplantation Society, in Washington DC in juni 2016 gevraagd:
“Hoe verifieer je onafhankelijk dat, ook al is hij [Huang Jiefu] heel oprecht dat alles wat hij zegt, nul buitenlandse klanten voor orgaanhandel in 2016, hoe verifieer je onafhankelijk dat, wanneer er een dergelijke achtergrond van verschrikkelijke dubbelhartigheid is geweest, leugens en bedrog van de kant van de regering?”

Het antwoord van Delmonico was dit: “Ik ben hier niet om te verifiëren. Dat is niet mijn taak."

Het Vaticaan organiseerde in februari 2017 een top over orgaanhandel en transplantatietoerisme. Toen onderzoekers vroegen om uitgenodigd te worden, was het antwoord van het Vaticaan, en ik citeer:
"De organisator is van plan dat de Top een academische oefening wordt en geen herhaling van controversiële politieke beweringen."
Als resultaat nodigden ze geen van de onderzoekers uit voor transplantatiemisbruik in China en nodigden ze functionarissen van de Chinese Communistische Partij uit die tegen dat onderzoek propagandeerden.

Over Huang Jiefu, de belangrijkste Chinese Communistische Partij/staatsgezondheidsfunctionaris uitgenodigd, zei de Israëlische transplantatiechirurg Dr. Jay Lavee:
"Gezien zijn persoonlijk record en het feit dat hij het gebruik van organen van gewetensgevangenen nog steeds niet toegeeft, had hij niet mogen worden uitgenodigd", zei hij.
Maar hij was toch uitgenodigd.

Al te veel wereldwijde transplantatieprofessionals hebben de Chinese propagandahaaklijn en zinklood gekocht. Ze herhalen de partijlijn dat het onderzoek dat massamoord op onschuldigen voor transplantatie aantoont, gebaseerd is op geruchten, hoewel het dat niet is. Ze sluiten aan bij de partijlijn dat het onderzoek niet-verifieerbaar is, hoewel het zowel verifieerbaar als geverifieerd is zonder enige redelijke twijfel. Ze herhalen de bewering van de partij dat misbruik tot het verleden behoort, terwijl dat niet het geval is. Ze maken de bizarre bewering dat ongeïnteresseerde onderzoekers politiek zijn en dat functionarissen van de Chinese Communistische Partij academici zijn. Ze accepteren de Theresienstadt/Potemkin-gevels als realiteit.

Dienovereenkomstig worden we geconfronteerd met niet slechts één realiteit, de massamoord in China van gewetensgevangenen voor hun organen, maar eerder met twee, de tweede is het feit dat maar al te velen in het wereldwijde transplantatievak vastbesloten zijn een oogje dicht te knijpen voor deze eerste realiteit. Om de woorden van Francis Delmonico te herhalen, ze onderzoeken niet, dat is niet hun taak. En ze verwerpen het onderzoek dat is gedaan als politiek.

De ethische kwestie waarmee de medische professie in het algemeen wordt geconfronteerd, is hoe met deze twee realiteiten om te gaan, niet alleen de realiteit van transplantatiemisbruik in China, maar ook de realiteit dat op een kleine minderheid van de transplantatiesector wereldwijd na niet bereid is iets te doen aan transplantatiemisbruik in China. Mijn suggestie is vierledig.

Een daarvan is om het huidige leiderschap van The Transplantation Society van positie te laten veranderen, geen sinecure. De tweede is om het leiderschap van het transplantatievak te veranderen, zowel nationaal als internationaal. Zodra de leiders van het transplantatieberoep internationaal of zelfs in verschillende landen zich ertoe hebben verbonden om zich uit te spreken tegen transplantatiemisbruik in China, zoals Dr. Jay Lavee heeft gedaan in Israël of Dr. Adnan Sharif in het VK, zal de mondiale dynamiek binnen de beroep zal veranderen.

De derde is een beroep te doen op de bredere medische organisaties, de nationale en internationale medische verenigingen. De World Medical Association en haar nationale tegenhangers zijn niet gecompromitteerd door misleiding in het verleden zoals velen in het transplantatieberoep zijn geweest.

De vierde is voor de medische professie om de ethische normen in deze presentatie of variaties daarvan op te nemen. Zodra deze normen zijn aangenomen, zou elke individuele transplantatieprofessional ethisch worden belet medeplichtig te zijn aan transplantatiemisbruik in China.

voetnoten: