door David Kilgour

Toespraak gehouden op de International Leadership Conference, mede gesponsord door de Universal Peace Federation (UPF)-Japan en het Institute for Peace Policies (IPP).
Keio Plaza Hotel. Tokio, 16 nov 2016

Een vrij recent opinieonderzoek van Nanos in heel Canada wees uit dat 76 procent van de Canadezen de regering in Peking wantrouwt. Ik vraag me af wat een soortgelijk onderzoek vandaag zou aangeven in de VS, Japan, Zuid-Korea en onder andere Oost-Aziatische volkeren?

In de huidige uitgave van het tijdschrift Diplomat & International Canada maakt de academicus Charles Burton van de Brock University en voormalig adviseur bij de Canadese ambassade in Peking, drie belangrijke punten over de partijstaat in Peking, waaronder het opmerken van zijn “leninisme zonder marxisme” in de huidige binnenlands en buitenlands beleid:

• De partij blijft grootschalige propaganda gebruiken om een ​​gevoel van crisis van nationale soevereiniteit te veroorzaken “door een discours van extreme vijandigheid van het westen en een die suggereert dat Japan samenzweert om China's deugdzame opmars aan de macht te laten ontsporen. Beide aspecten resoneren sterk met de zeer diep gevoelde nationalistische gevoelens van gewone Chinese burgers.”
• Onder president Xi Jinping heeft China “zijn controlegebied assertief uitgebreid door betwiste onbewoonde eilanden te bezetten die strategisch gelegen zijn in de omringende zeeën. De meeste van deze eilanden liggen ver van de Chinese kustwateren, maar dicht bij de grenzen van Japan en de Zuidoost-Aziatische landen die ze van oudsher hebben opgeëist.” Deze initiatieven, voegt hij eraan toe, vallen net onder de drempel die de Verenigde Staten en hun bondgenoten in Azië-Pacific ertoe zou aanzetten om militaire actie te ondernemen om dit te stoppen.
• China's expansieve ambities hebben ertoe geleid dat Oost-Aziatische landen "hun defensieve alliantie met de Verenigde Staten hebben versterkt". Onder Xi kan worden verwacht dat er nog meer nadruk zal worden gelegd op "het verwerpen van internationale normen zoals gedefinieerd door de VN-verdragen inzake mensenrechten en nationale soevereiniteit... Aangezien de economie blijft haperen, kan worden verwacht dat er meer nadruk zal komen te liggen op geplaatst op het nastreven van de belangen van China door middel van cyberspionage en door veiligheidsinstanties die kritieke buitenlandse besluitvormers willen beïnvloeden om op te komen voor de belangen van China in westerse landen en over de hele wereld.”

Op 31 augustus bekritiseerde de Canadese ambassadeur in China, Guy Saint-Jacques, de mensenrechtensituatie van president Xi tijdens het bezoek van premier Justin Trudeau aan Peking. "In de afgelopen drie jaar hebben we, denk ik, dingen helaas achteruit zien gaan", vertelde Saint-Jacques aan verslaggevers. "En daarom heeft Canada de kansen aangegrepen om zijn mening te uiten aan China."
Veel voorvechters van mensenrechten en waarnemers in China hebben veel krachtiger taal gebruikt om te beschrijven hoe de heer Xi het land verandert.

Benedict Rogers, bijvoorbeeld, een mensenrechtenadvocaat in het VK, was bot in een recent stuk in de Huffington Post UK: “Zolang advocaten worden lastiggevallen, geïntimideerd, gecontroleerd, gevolgd, vastgehouden, opgesloten; zolang christelijke kruisen en kerken worden afgebroken; zolang Oeigoerse moslims grofweg te horen krijgen dat ze geen baarden mogen laten groeien of vasten tijdens de ramadan; zolang Tibetaanse boeddhisten hun cultuur gedecimeerd vinden; zolang Falun Gong beoefenaars worden geslagen, gevangengezet en afgeslacht;... en zolang er geen internationaal, onafhankelijk onderzoek is naar China's orgaantransplantatiesysteem, en geen internationaal onderzoek naar China's misdaden tegen de menselijkheid, vertrouw ik niet wat (de partij- staat in) zegt China.

 

Zolang advocaten worden lastiggevallen, geïntimideerd, gecontroleerd, gevolgd, vastgehouden, opgesloten; zolang christelijke kruisen en kerken worden afgebroken; zolang Oeigoerse moslims grofweg te horen krijgen dat ze geen baarden mogen laten groeien of vasten tijdens de ramadan; zolang Tibetaanse boeddhisten hun cultuur gedecimeerd vinden; zolang Falun Gong beoefenaars worden geslagen, gevangengezet en afgeslacht;... en zolang er geen internationaal, onafhankelijk onderzoek is naar China's orgaantransplantatiesysteem, en geen internationaal onderzoek naar China's misdaden tegen de menselijkheid, vertrouw ik niet wat (de partij- staat in) zegt China.

 

James Mann, auteur van China Fantasy en voormalig bureauchef van de Los Angeles Times in Peking, zegt: “...Wat we kunnen doen is de waarden van politieke vrijheid en het recht op afwijkende meningen zo krachtig mogelijk te blijven uiten. Democratische regeringen over de hele wereld moeten vaker samenwerken om de Chinese repressie te veroordelen - niet alleen in besloten bijeenkomsten maar ook in het openbaar... Waarom zou er een eenrichtingsstraat zijn waarin Chinese leiders hun eigen kinderen naar de beste scholen van Amerika sturen, terwijl advocaten thuis inschakelen? Het Chinese regime gaat niet open vanwege onze handel ermee. De "China-fantasie" kwam neer op zowel een conceptuele mislukking als een strategische blunder. De volgende president zal opnieuw moeten beginnen".

De VS hebben de afgelopen decennia ongeveer 54,000 productiefaciliteiten en 24 miljoen gerelateerde banen verloren, waardoor het huidige surrealistische handelstekort van $ 475 miljard is ontstaan. De regering-Trump zou moeten luisteren naar mensen als Dan Dimicco, die aan het hoofd stond van Nucor, het grootste Amerikaanse staalbedrijf en staalrecycler in Noord-Amerika. Het is duidelijk dat geen van de 22,000 Nucors ontslagen is in 40 jaar, zelfs niet toen veel andere Amerikaanse staalbedrijven onder faillissementsbescherming stonden. Zoals veel Amerikanen wil Dimicco de productie terugbrengen naar haar vroegere belangrijke rol in de Amerikaanse economie. Hij benadrukt dat de nummer 1 banenmoordenaar in de productie valutamanipulatie is, wat enorme kostenvoordelen oplevert voor roofzuchtige buitenlandse concurrenten zoals China.

Eerlijke handel is een bekende internationale vredestichter. Nu het Trans-Pacific Partnership (TPP) feitelijk gedoemd is te mislukken door de resultaten van de recente Amerikaanse verkiezingen, hopen veel Canadezen dat de regering van premier Abe zal overgaan tot een bilateraal handelspact met Canada en misschien andere TPP-partijen. Japan is 's werelds grootste importeur van vloeibaar aardgas en de op twee na grootste verbruiker van olie en olieproducten. De meeste van uw geïmporteerde olie komt uit het Midden-Oosten. Canadese producten zouden welkom zijn als nieuwe bron van een stabiele, democratische handelspartner.