CHINA BETROKKEN MET CANADESE WAARDEN

Notities voor Hon. David Kilgour, JD van International Coalition to End Transplant Abuse in China (ETAC),

Canadian International Council Forum Alt Hotel, Ottawa
8 mei 2019, 7 uur

____________________________________________________________

Wei Jingsheng van de Overseas Chinese Democracy Coalition merkt op dat “in de grondwet van de Chinese Communistische Partij heel duidelijk staat: 'het hele land van China moet het CCP-leiderschap gehoorzamen, de hele CCP moet (haar) centraal comité gehoorzamen'…”

Sinds de machtsovername in 1949 heeft de partijstaat in Peking van tijd tot tijd minderheden genadeloos vervolgd, ongetwijfeld om het Chinese volk in het algemeen terreur te zaaien. Vier van deze campagnes sinds 1950 waren:

• 'The Great Leap Forward', 1958-1962, waarin naar schatting 40 miljoen mensen stierven van de honger,

• 'De Culturele Revolutie' van 1966-76 zag misschien nog eens twee miljoen doden,

• Het bloedbad op het Tiananmen-plein van juni 1989, waarbij soldaten waarschijnlijk minimaal 10,000 demonstranten hebben gedood die op zoek waren naar democratie en de rechtsstaat,

• Medio 1999 ontketende de partijstaat in Peking geweld tegen de Falun Gong (ook bekend als Falun Dafa) gemeenschap, die een boeddhistische benadering van spirituele en fysieke gezondheid voorstaat. Zoals Dr. Sophie Richardson van Human Rights Watch zojuist aangaf, heeft de regering onlangs een soortgelijke behandeling uitgebreid tot de Oeigoerse moslimgemeenschap in Xinjiang. Het lijkt erop dat alle Oeigoeren die daar sinds 2013 'heropvoedingskampen' binnenkomen, worden getest op bloed, wat, in tegenstelling tot DNA-onderzoek, alleen nuttig is voor orgaantransplantatiedoeleinden. Een Oeigoerse die erin slaagde om uit haar kamp en China te komen, meldde eens vrij dat van de bloedmonsters die bij haar werden getest, sommigen later oranje banden om hun armen hadden. Degenen met armbanden verdwenen al snel uit het kamp. Wereldleiders moeten hierover spreken; het kan geen 'business as usual' zijn met een regime dat nationale minderheden zo verschrikkelijk behandelt.

'Grote sprong achteruit'

Het 19e partijcongres weerspiegelde de wens van president Xi Jinping om China van de ene partij naar de eenmansregering van Mao te slepen in een grote sprong achteruit.

Een voorbeeld van deze achteruitgang is een regeringsvoorstel in de Wetgevende Raad van Hongkong om nu de uitleveringswetten te wijzigen zodat iedereen die wordt aangehouden, inclusief ongeveer 300,000 Canadezen die in de stad wonen, op verzoek van Peking of andere regeringen zonder rechtsstaat kan worden verwijderd uit Hong Kong op verzonnen aanklachten tegen dergelijke landen voor 'proces'. Meer dan 130,000 demonstranten gingen op 28 april de straat op om hun verzet kenbaar te maken. Gisteren kwam een ​​gerespecteerde delegatie uit Hong Kong, Martin Lee, Lee Cheuk-yan, Mak Yin-ting, James To en Nathan Law, naar Ottawa om er bij de Canadezen en onze regering op aan te dringen krachtig stelling te nemen tegen de voorgestelde maatregel.

De Canadese Clive Ansley, die 14 jaar advocaat was in Shanghai, merkt op: “China heeft geen rechtssysteem in enige betekenisvolle zin. Het is een volledig nepsysteem, dat in 1979 werd ingevoerd om redenen die weinig of niets te maken hebben met de wens om de rechtsstaat in te voeren... China is een meedogenloze politiestaat... Er is een actueel gezegde onder Chinese advocaten en rechters die echt geloven in de rechtsstaat…: 'Degenen die de zaak behandelen, doen geen uitspraak; degenen die het oordeel vellen, hebben de zaak niet gehoord'.... Niets wat in de 'rechtszaal' is gebeurd, heeft enige invloed op het 'oordeel'.

China heeft nu een derde van 's werelds miljardairs. Het BBP per hoofd van de bevolking in de afgelopen jaren lag in het bereik van (US) $ 7,000, ongeveer 55% van het wereldgemiddelde, wat de conclusie van het tijdschrift Economist benadrukt dat het land demografisch oud zal worden voordat mensen buiten de partijelite welvarend kunnen worden. De in Shanghai gevestigde Hurun Group heeft uit onderzoek geconcludeerd dat de helft van alle Chinese miljonairs van plan is of overweegt om naar een ander land te verhuizen.

Jonathan Manthorpe's onlangs gepubliceerde Claws of the Panda beschrijft de campagne van de partijstaat sinds 1949 van invloed en intimidatie in Canada, en beschrijft hoe deze onze politiek, media, academische wereld en zaken heeft besmet. Hij concludeert terecht dat Ottawa “er goed aan zou doen om beter te luisteren naar de publieke onrust dan naar fantasieën die in levendige kleuren zijn uitgetekend door de invloedrijke agenten van de CCP of het romantische idee dat het voorbeeld van Canadese burgerwaarden China zal veranderen.”

Wang Yu illustreert het off-camera gezicht van het Xi-regime. Mevr. Wang is na enkele jaren in de gevangenis te hebben gezeten een onverschrokken voorvechter van mishandelde onderdanen geworden. In 2013 zei ze: "Veel mensen... weten niet dat Chinese mensen worden (behandeld) als dieren die geen basisrechten hebben". Wang werd in 2015 gearresteerd en het jaar daarop vrijgelaten nadat hij was gedwongen om op televisie een bekentenis af te leggen. Ze werd later bekroond met de inaugurele International Human Rights Award van de American Bar Association

Gao Zhisheng, twee keer genomineerd voor de Nobelprijs voor de Vrede, werd in 2014 van de gevangenis naar huisarrest verplaatst, maar kon op dat moment nauwelijks lopen of spreken vanwege de martelingen die hij had ondergaan. In 2015 vertelde hij aan Associated Press dat hij werd gemarteld met een elektrische wapenstok in zijn gezicht en sinds 2010 drie jaar in eenzame opsluiting heeft doorgebracht. "Elke keer dat we levend uit de gevangenis komen, is het een nederlaag voor onze tegenstanders."

Voormalig vice-voorzitter van het Europees Parlement Edward McMillan-Scott vergelijkt Gao met Nelson Mandela. Hij voegt toe over de voormalige martelrapporteur van de VN, Dr. Manfred Nowak: “(In 2006 Nowak) schatte hij dat ongeveer tweederde van de zeven tot acht miljoen gevangenen in China's systeem van heropvoeding door arbeid beoefenaars waren van Falun Gong. Duizenden van hen kwamen om door de illegale oogst van hun vitale organen als onderdeel van de lucratieve orgaantransplantatiehandel van het Volksbevrijdingsleger.”

Ondanks alles merkte Gao onlangs op: “Het aantal mensen dat vastzit in Chinese gevangenissen is altijd zeer geclassificeerd geweest. Mijn persoonlijke en conservatieve schatting is dat het aantal niet minder dan 15 miljoen kan zijn. China heeft veel meer gevangenissen dan universiteiten. (Pas na jaren als advocaat te hebben gewerkt, kwam ik erachter dat er meer dan 5,000 detentiecentra zijn die worden gebruikt voor het vasthouden van mensen in voorarrest…)”.

Bloedige oogst / de slachting

In 2006 vroeg de Coalition to Investigate the Persecution of Falun Gong in China (CIPFG) David Matas en mij als vrijwilligers om aanhoudende beweringen van orgaanroof/handel door Falun Gong beoefenaars te onderzoeken. We hebben twee rapporten en een boek, Bloody Harvest, uitgebracht en zijn doorgegaan met het onderzoeken (ons herziene rapport is in 18 talen beschikbaar op www.david-kilgour.com.). We hebben vastgesteld dat voor 41,500 transplantaties die in de jaren 2000-2005 in China zijn gedaan, de herkomst zonder enige substantiële twijfel Falun Gong gewetensgevangenen was.

Een mede-oprichter van de International Coalition to end Organ Pillaging in China, Ethan Gutmann's boek uit 2014, The Slaughter, plaatst de vervolging van de Falun Gong, Tibetaanse, Oeigoerse en christelijke gemeenschappen in de huidige context. Hij legt uit hoe hij tot zijn "beste schatting" kwam dat organen van 65,000 Falun Gong en "twee tot vierduizend" Oeigoeren, Tibetanen en christenen werden "geoogst" in de periode 2000-2008. Onze update, gepubliceerd in juni 2016, is toegankelijk via https://endtransplantabuse.org/wp-content/uploads/2016/06/Bloody_Harvest-The_Slaughter-June-23-V2.pdf

Dwangarbeidskampen

Matas en ik bezochten ongeveer een dozijn landen om Falun Gong beoefenaars te interviewen die erin slaagden zowel de kampen als het land te ontvluchten. Ze vertelden ons over het werken in erbarmelijke omstandigheden tot zestien uur per dag in kampen zonder loon en weinig voedsel, overvolle slaapomstandigheden en martelingen. Gedetineerden maken een reeks exportproducten als onderaannemers voor multinationale bedrijven. Dit is grove onverantwoordelijkheid van het bedrijfsleven en een schending van de WTO-regels; het roept op tot een effectieve reactie van alle handelspartners van China

Reactie van transplantatieprofessionals

In de decennia van de Sovjet-Unie werden professionals in de geestelijke gezondheidszorg wereldwijd geconfronteerd met het misbruik van de psychiatrie in de Sovjet-Unie tegen gewetensgevangenen en kwamen ze er krachtig tegen, wat hielp om de praktijken uit het Sovjettijdperk te veranderen. Tegenwoordig worden transplantatieprofessionals wereldwijd geconfronteerd met het misbruik van transplantatiechirurgie in communistisch China, maar hun reactie is teleurstellend. Slechts enkelen hebben de moeite genomen om het onderzoek te lezen en zich te realiseren dat wat er in China aan de hand is met transplantaties, massale moorden op onschuldigen en doofpotten is. Ze reageren dienovereenkomstig, distantiëren zich van het Chinese transplantatieberoep en moedigen anderen aan hetzelfde te doen.

De Chinese partijstaat heeft geen geloofwaardige feitelijke antwoorden op het werk van onafhankelijke onderzoekers die de massamoorden op onschuldigen voor transplantatie hebben aangetoond. Gezien de enorme omvang van de transplantatieactiviteiten in China, is het inderdaad onmogelijk om dit onderzoek op een geloofwaardige manier te ontkennen. De partij publiceert en overdrijft de steun van de transplantatieprofessionals in democratieën die zijn gevallen voor hun propaganda. Men kan alleen maar hopen dat de bereidheid om de waarheid over China onder ogen te zien over het algemeen zal zegevieren in het transplantatievak voordat vele andere onschuldigen worden gedood voor hun organen. Onze International Coalition to end Transplant Abuse in China website is toegankelijk op https://endtransplantabuse.org.

Nieuwe beleidsrichtlijnen voor Canada

Veel Canadezen zijn zich tegenwoordig bewust van de systematische schendingen van de menselijke waardigheid die plaatsvinden in heel China en volgens opinieonderzoeken ze zeer wantrouwend jegens de regering in Peking. Onze regeringen en zakenmensen zouden moeten onderzoeken waarom ze nog steeds de schending van zoveel fundamentele mensenrechten steunen om de handel en investeringen met China te vergroten. Dit heeft er vooral toe geleid dat Canadese banen zijn uitbesteed aan China en dat de bilaterale handels- en investeringstekorten voortdurend zijn toegenomen.

Zijn we zo gefocust op toegang tot goedkope consumptiegoederen en een potentieel grote markt dat we de menselijke, sociale en natuurlijke milieukosten negeren die mishandelde Chinese staatsburgers betalen om ze te produceren? Consumenten in veel landen creëren een groot deel van de rijkdom in China, terwijl de staatsbedrijven en spionnen de intellectuele eigendomswetten negeren en alles kopiëren, van kleine apparaten tot civiele en militaire vliegtuigen. Chinese burgers zoeken veiligheid en zekerheid, de rechtsstaat, respect, onderwijs, goede banen, verantwoordelijk bestuur en een goede natuurlijke omgeving.

Jonathan Manthorpe
Overweeg enkele van Jonathan Manthorpe's punten uit Claws of the Panda met betrekking tot wat:

Canada zou moeten doen als onderdeel van een vernieuwde verbintenis met China:

“Inmenging van de CCP in en pogingen tot perversie van het openbare leven in Canada, in combinatie met de intimidatie en intimidatie van individuele Canadezen, vragen om een ​​reactie.” Hij voegt eraan toe dat zowel Australië als Nieuw-Zeeland “veel opener en krachtiger zijn geweest dan Canada in het aan de kaak stellen en bestrijden van de CCP-campagne... Dit heeft in Canberra veel meer politieke moed gekost dan in Ottawa. China is de grootste handelspartner van Australië en de klant voor een derde van zijn export, voornamelijk grondstoffen.” Het verzet zich nu tegen China en Canada ook.

Manthorpe noemt als voorbeeld voormalig CSIS-analist Michel Juneau-Katsuya die in 2014 tegen een journalist zei dat zijn bureau “bewijs vond dat het Chinese consulaat in Toronto zich rechtstreeks bemoeide met verkiezingen door Chinese studenten naar de huizen van huishoudens te sturen die alleen in het Chinees spreken en inwoners waarvan de kandidaten het consulaat wilde dat de kiezers zouden kiezen.” Op pagina 257 merkt Manthorpe op dat tussen 2006 en 2017 volledig 36 reizen naar China door onze senatoren en parlementsleden werden gesponsord door de Chinese overheid of provinciale zakengroepen. Hij besluit zijn boek door terecht op te merken dat het “regime niet langer is gebouwd op een levensvatbaar sociaal contract met het Chinese volk…”

David Mulroney
De Canadese ambassadeur in China van 2009 tot 2012 David Mulroney schreef onlangs in de:

Globe en Mail gedeeltelijk:

“We moeten de vrijheid waarborgen van de gedetineerde Canadezen Michael Kovrig en Michael Spavor, en de levens redden van mede-Canadezen Robert Schellenberg en Fan Wei, die de doodstraf krijgen opgelegd door een duister Chinees rechtssysteem dat instructies van de Chinese staat nodig heeft …

"... (Canada is) nog steeds in de greep van een misplaatste visie op China, een die vooral dierbaar is bij de Canadese regerings- en zakenklassen, die naïef bijna alles omarmt wat Peking te bieden heeft... China gelijk krijgen zal bijzonder moeilijk zijn voor een liberale regering dat heeft, om het liefdadig te zeggen, geworsteld met het buitenlands beleid. De regering benadert de wereld buiten onze grenzen met de onverklaarbare overtuiging dat andere landen ofwel net zo vooruitstrevend zijn als liberale kiezers of dat willen zijn. Dit is fout, en gevaarlijk ook. We kunnen een heroverweging van onze benadering van China eenvoudigweg niet uitstellen, en we moeten eindelijk openstaan ​​voor het idee dat slimmer beter is dan alomvattend als het gaat om het betrekken van Peking..."

“We moeten ook goed nadenken over de bevordering van handel en investeringen, vooral in sectoren als koolzaad, waar China's enorme vraag het een hefboomeffect op ons geeft. We moeten nog harder werken aan het vinden van nieuwe markten en meer verwerking hier in Canada om waarde toe te voegen aan wat we verkopen. China lijkt economische chantage het gemakkelijkst te vinden met grondstoffen...

Guy Saint-Jacques Voormalige Canadese ambassadeur in China Guy Saint-Jacques:

"De Canadese regering zou moeten aankondigen dat Canada niet langer een vrijhandelsovereenkomst met China zal nastreven vanwege dit vertrouwen dat is verdwenen ... Ik denk ook dat we naar de WTO moeten gaan om een ​​officiële aanklacht in te dienen tegen China voor wat ze doen met onze canola export.” Hij voegt eraan toe dat de federale regering meer moet doen om de handel te diversifiëren en te overwegen Chinese atleten die in Canada trainen voor de Olympische Winterspelen van 2022 in Peking uit te zetten. "... Ik denk dat we in het stadium zijn waarin we standvastig moeten zijn, want dit is de enige taal die China verstaat."

Charles Burton

Voormalig adviseur bij de Canadese ambassade in Peking en universitair hoofddocent politieke wetenschappen aan Brock University Charles Burton:

“De (Canadese) regering die Peking er beleefd op aandringt om visa te verlenen aan onze landbouwspecialisten om de Chinezen te laten zien dat onze koolzaadzaden niet besmet zijn, zoals ze ten onrechte beweren, of het zoeken naar licht ondersteunende persberichten van (andere landen) zal ons duidelijk niet bereiken. waar dan ook... China heeft een miljoen of meer Turkse moslims in culturele genocidekampen voor heropvoeding in het noordwesten van de VRC, en is van plan hetzelfde te doen met Tibetanen. Bovendien zijn er enorme aantallen Chinese politieke gevangenen die minstens even erg lijden onder omstandigheden die vergelijkbaar zijn met de opsluiting van onze twee burgers in de 'zwarte gevangenis'. In dit licht is het onwaarschijnlijk dat Canadese zorgen hoog op de agenda van het communistische leiderschap van China staan.

“Maar de praktijk van de meeste westerse landen om politiek te veroordelen en tegelijkertijd economisch in te zetten, heeft China in staat gesteld om van verdeel-en-heers een kunstvorm te maken. terwijl velen

landen hebben verklaringen afgelegd ter ondersteuning van Canada's verontwaardiging over China's pronken met internationaal recht, de meeste landen zwijgen, uit angst voor vergelding door Peking... meer dan 25 jaar weg omdat de communistische autoriteiten de internationale normen van mensenrechten en eerlijke handel negeerden... Momenteel is er geen coherente multinationale strategie tegen Chinese beïnvloedingsoperaties. Hoe minder we er inhoudelijk op reageren, hoe meer China wordt aangemoedigd in zijn praktijk van wereldwijde ontwrichting.”

Conclusie

Wat onmiddellijk vanuit Ottawa het meest nodig is, is een sterkere politieke wil en meer verfijning bij het uitoefenen van Canadese waarden met de partijstaat van Peking over alle bilaterale kwesties.

Dank je (www.david-kigour.com)