OPMERKINGEN VOOR OPMERKINGEN BIJ NIEUWE UPDATE OVER 'BLOODY HARVEST' EN 'THE SLAUGHTER'
Hon. David Kilgour, JD
Europees Parlement, Brussel
29 juni, 2016
Gedurende ten minste 15 jaar is er in heel China door het regime gesanctioneerde plundering en handel in de vitale organen van gewetensgevangenen - overweldigend van beoefenaars van Falun Gong, maar ook Tibetanen, Oeigoeren en huischristenen - om een enorm winstgevende maar verachtelijke handel te voeden met rijke Chinese patiënten en “orgaantoeristen”.
Onlangs heeft het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden unaniem Resolutie 343 aangenomen, waarin de praktijk wordt veroordeeld en het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt opgeroepen een eigen onderzoek te starten naar orgaanroof/handel in China.
De update die je hebt over onze boeken, The Slaughter (2014) en Bloody Harvest (2009), levert veel primair bronnenonderzoek, vertaald uit het Chinees, wat aangeeft dat de schaal van de orgaantransplantatie-industrie veel groter is dan eerder werd aangenomen. Vrijwillige orgaandonatie is uiterst zeldzaam omdat culturele overtuigingen dicteren dat het lichaam van een persoon intact moet worden begraven. De andere belangrijke bron van organen - ter dood veroordeelde gevangenen - kan de hoeveelheid transplantaties die plaatsvinden niet verklaren. Andere bevolkingsgroepen worden in grote aantallen vermoord om de onverzadigbare transplantatie-industrie te bevoorraden.
We leveren aanzienlijk bewijs van een door de staat bestuurd orgaantransplantatiesysteem op industriële schaal, gecontroleerd door middel van nationaal beleid en financiering, en waarbij zowel de militaire als de civiele gezondheidszorgsystemen betrokken zijn. Ondanks herhaalde verzoeken van VN-organen, medische verenigingen en andere NGO's, hebben de autoriteiten van Chinese partijstaten nooit de enorme verschillen in inkoop in het hart van de transplantatie-industrie verklaard.
Het VN-Comité tegen Foltering verklaarde al in 2008: “De Staat die partij is, moet onmiddellijk een onafhankelijk onderzoek uitvoeren of opdracht geven tot een onafhankelijk onderzoek naar de beweringen dat sommige Falun Gong-beoefenaars… zijn gebruikt voor orgaantransplantaties en, waar nodig, maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat deze verantwoordelijken voor dergelijke misstanden worden vervolgd en gestraft.”
Arthur Caplan, een ethicus aan het medisch centrum van de New York University, was in 2012 mede-initiator van een petitie waarin de Amerikaanse regering werd gevraagd onderzoek te doen naar de praktijk van de Chinese partijstaat om gewetensgevangenen te doden voor hun organen. Hij zei: “... je kunt niet zwijgen over doden voor organen. Het is te gruwelijk. Het is gewoon te fout. Het schendt alle ideeën over mensenrechten.” Wie kan het oneens zijn?
Dit alles maakt de positie van enkele belangrijke spelers in de internationale transplantatiewereld moeilijk te begrijpen. De afgelopen 10 jaar hebben de leiders van The Transplantation Society (TTS), waarin de meeste professionals zijn opgenomen die orgaantransplantaties uitvoeren, voortdurend en op onverklaarbare wijze een oogje dichtgeknepen voor de toenemende beschuldigingen over het gebruik van organen door gewetensgevangenen in China, en hebben ervoor gekozen om zich te concentreren op - en voortijdig te prijzen - de ongefundeerde verklaringen van het einde van het gebruik van organen alleen van gevangenen die "formeel" ter dood zijn veroordeeld.
Kirk Allison, directeur van het programma voor mensenrechten en gezondheid aan de Universiteit van Minnesota, merkt op: “Dit soort nieuwsgierigheid is belangrijk. Ten eerste omdat de waarheid ertoe doet; morele risicokwesties; mensenrechten zijn belangrijk; en de levens van de uitgebuitenen, zelfs als ze dood zijn, zijn belangrijk. Ze hebben een morele claim op ons.”
Dr. Jay Lavee, de gerespecteerde Israëlische hartchirurg, voorzitter van de Israel Transplantation Society en belangrijke architect van de Israëlische wet die het gebruik van verhandelde organen verbiedt, schreef: “Ik schaam me dat mijn collega's over de hele wereld niet, zoals ik, de morele plicht om China te verzoeken zijn poorten te openen voor een onafhankelijke, grondige inspectie van zijn huidige transplantatiesysteem door de internationale transplantatiegemeenschap.” Hij voegde eraan toe: “Als zoon van een Holocaust-overlevende voel ik me verplicht om de vreselijke fout niet te herhalen die is gemaakt door het bezoek van het Internationale Rode Kruis aan het nazi-concentratiekamp Theresienstadt in 1944, waar het naar verluidt een aangenaam recreatiekamp was.”
Nieuwe wetten vereist
Israël en Taiwan zijn tegenwoordig bakens voor rechtsstaatlanden waarvan de gekozen leiders nu de politieke wil hebben om transplantatietoerisme op nationaal en/of staatsniveau te verbieden.
Wetgevers hebben de Taiwanese Human Organ Transplant Act in juni 2015 gewijzigd. De wet bepaalt nu dat patiënten die een orgaantransplantatie in het buitenland ondergaan, wettelijk bewijs moeten overleggen van de herkomst van de organen om in aanmerking te komen voor medische zorg in Taiwan. Het is Taiwanezen nu verboden naar China te gaan voor orgaantransplantaties.
De wetgeving bepaalt dat organen moeten worden verstrekt zonder enige vorm van vergoeding. Als degenen die transplantatieorganen in het buitenland kopen, schuldig worden bevonden aan het ontvangen van een verhandeld orgaan, is de maximumstraf vijf jaar. Taiwan heft een maximumboete van ongeveer (US) $49,000 op aan veroordeelden. Bovendien kunnen artsen die betrokken zijn bij illegale orgaantransplantaties hun vergunning verliezen.
“De wet verbiedt duidelijk de handel in organen... transplantatietoerisme – en stelt sancties. Het verbiedt ook het gebruik van organen van ter dood veroordeelde gevangenen…” zei Tien Chiu-chin, een Taiwanese wetgever en sponsor van de maatregelen.
Aanvullende beleidsinitiatieven
De 'State Crime' en afsluitende hoofdstukken in onze update bevatten een aantal goede beleidsaanbevelingen; Het belangrijkste is dat deze voortdurende misdaad tegen de menselijkheid moet stoppen en dat de betrokkenen voor de rechter moeten worden gebracht in China of, vermoedelijk op een bepaald moment, bij het Internationaal Strafhof;
De Verenigde Naties, onder leiding van Amerika, Canada en andere gelijkgestemde lidstaten, zouden een onafhankelijk onderzoek moeten doen naar orgaantransplantatiepraktijken in China.
'Orgaantoerisme' naar China moet niet langer worden beschermd door medische vertrouwelijkheid en moet worden gecontroleerd door gezondheidsstelsels in alle landen;
Het opnieuw verbinden van de Chinese en internationale transplantatiegemeenschappen moet afhangen van:
• een toezegging om alle daders van misbruik van orgaantransplantaties in het verleden in heel China voor de rechter te brengen en hen aan te klagen;
• verwijdering uit de Chinese Medical Association van transplantatieprofessionals die niet kunnen aantonen dat het verkrijgen van organen legitiem is;
• publicatie van huidige en vroegere doodstrafstatistieken voor China;
• openbare toegang tot het verleden en heden van de vier Chinese transplantatieregisters: long, lever, hart en nier;
• samenwerking met een extern, onafhankelijk verificatiesysteem voor naleving van internationale standaarden; en
• intrekking van de wet van 1984 die het mogelijk maakt organen te betrekken bij gevangenen in heel China zonder hun toestemming of de toestemming van hun families.
De partij
Een van de beste analyses van het hedendaagse China is The Party (2010), door Richard McGregor, voormalig bureauchef van de Financial Times Beijing. "Terreur", merkt hij op, "was het systeem voor langere perioden van Mao's heerschappij... (het) blijft essentieel voor het voortbestaan van het systeem en wordt indien nodig zonder schaamte ingezet." Hij voegt eraan toe: “China is diep corrupt... Sinds 1982 heeft ongeveer 80 procent van de 130,000 tot 190,000 functionarissen die jaarlijks worden gedisciplineerd wegens misdrijf door de partij, slechts een waarschuwing gekregen. Slechts 6 procent werd strafrechtelijk vervolgd en van hen ging slechts 3 procent naar de gevangenis.” Het beëindigen van enorm winstgevende orgaanroof/handel in een dergelijk bestuursmodel een grote uitdaging is voor zowel burgers als buitenlanders?
John Bruk, stichtend voorzitter van de Asia-Pacific Foundation of Canada, sprak onlangs Canadezen toe die zeggen dat ons land de partijstaat in Peking op geen enkele manier van streek mag maken, en nodigde hen uit om- "..na te denken over het falen van opeenvolgende Canadese regeringen om een winnende strategie ontwikkelen voor de handel met China, resulterend in ons handelsoverschot met China van $ 1.6 miljard in 1988, omslaand in een tekort van $ 45 miljard – en groeiend – tegen het einde van 2015. Kan de regering ons alstublieft vertellen hoe we hebben afbetaald die tekorten met China die samen meer dan 400 miljard dollar bedragen, en hoe zullen we die toenemende tekorten met China blijven betalen...? (Is de enige manier om) kernactiva te verkopen aan de overheid van Chinese bedrijven en de basis van onze welvaart te vernietigen…?”
Conclusie
De voortdurende moorden in heel China op gewetensgevangenen en andere onschuldigen voor hun organen die in deze update worden aangegeven, passen in de patronen van koning Leopolds Congo, de genociden in Cambodja, Rwanda en Darfur en de Holocaust. Business as usual met Peking is dan ook ethisch niet verdedigbaar. Een reactie op het overweldigende bewijs geleverd door onze update van de partijstaat in Peking is vereist.
Als president Xi Jinping een einde maakt aan de systematische plundering van organen en de handel in gewetensgevangenen, zou de rest van de wereld misschien weer normale bilaterale betrekkingen met China kunnen hebben.
Dank je.
