DOOR DAVID MATAS

Kamer van Afgevaardigden, Rome, Italië

Ik schreef in juni 2006 een rapport met David Kilgour waarin werd geconcludeerd dat gewetensgevangenen in China, beoefenaars van de spiritueel gebaseerde reeks oefeningen Falun Gong, werden gedood voor hun organen die tegen hoge prijzen werden verkocht aan transplantatiepatiënten. In januari 2007 maakten we een tweede versie van ons rapport en een derde versie in boekvorm onder de titel Bloedige oogst in november 2009. Ons rapport leidde tot de oprichting van een niet-gouvernementele organisatie Doctors against Forced Organ Harvesting of DAFOH. Ik en Dr. Torsten Trey, de oprichter van DAFOH, hebben samen een boek met essays over misbruik van orgaantransplantaties in China uitgegeven, gepubliceerd in augustus 2012 onder de naam staatsorganen.

Het doornemen van alle relevante bewijzen om tot een geïnformeerde conclusie te komen over het doden van Falun Gong voor hun organen is een tijdrovende taak en het is onrealistisch om te verwachten dat iedereen die in de kwestie geïnteresseerd is dat doet. Dat betekent echter niet dat degenen die geen tijd of zin hebben om aan dit werk deel te nemen, niets moeten doen.

De verantwoordelijkheid rust niet op mij om aan te tonen dat Falun Gong beoefenaars worden gedood voor hun organen. Ik hoef niet uit te leggen waar China zijn organen vandaan haalt voor transplantaties. China wel. Het is aan de Chinese regering om de herkomst van hun organen uit te leggen.

China werd, na de vervolging van Falun Gong, het land met het hoogste volume ter wereld voor transplantaties na de Verenigde Staten. De regering verklaarde aanvankelijk dat al haar organen afkomstig waren van donoren, ook al had China geen systeem voor orgaandonatie. De regering veranderde toen en zei dat haar organen afkomstig waren van ter dood veroordeelde en vervolgens geëxecuteerde gevangenen. De regering weigerde echter en weigert tot op de dag van vandaag om statistieken over de doodstraf vrij te geven. Het aantal ter dood veroordeelde en vervolgens geëxecuteerde personen om het volume aan transplantaties dat China produceert te genereren, zou in de orde van 100,000 executies per jaar moeten liggen, ver boven de grootste NGO-schattingen van executies.

De conclusie waartoe ik en anderen zijn gekomen dat Falun Gong wordt gedood voor hun organen is niet alleen gebaseerd op cijfers. De conclusie is eerder gebaseerd op een aantal bewijssporen; het is gebaseerd op een beschouwing van al het bewijsmateriaal bij elkaar.

Een basis voor de conclusie is dat de voorzorgsmaatregelen, zowel juridische als ethische, die zouden moeten worden getroffen om misbruik te voorkomen, zowel in China als in het buitenland, niet aanwezig zijn. In China valt veel geld te verdienen met de verkoop van organen, een enorme bron van orgaandonoren die door zijn bewakers wordt ontmenselijkt, en niets om onethisch gedrag te voorkomen. Deze combinatie werd een recept voor misbruik.

Sinds de eerste versie van ons rapport heeft de medische wereld, internationaal en in verschillende landen, ethische normen ingevoerd om buitenlandse medeplichtigheid aan Chinees misbruik te voorkomen. Deze normen moeten uitgebreider worden aangenomen, in Italië en elders.

Deze tekst bevat alleen professionele ethische normen en geen wetgeving. De parlementen van sommige landen hebben ethische normen vastgelegd. Hoewel wetgeving welkom en in sommige opzichten noodzakelijk is, kan het voorkomen van transplantatiemisbruik niet aan parlementariërs worden overgelaten. Ethische normen zijn een professionele verantwoordelijkheid, die het beroep moet aannemen en handhaven, of die normen nu wettelijk zijn of niet.

Internationaal zijn er deze professionele normen die het vermelden waard zijn:

• Beleidsverklaring van de Transplantation Society Ethics Committee - Chinees transplantatieprogramma november 2006 en Mission Statement (TTS).

• De verklaring van Istanbul over orgaanhandel en transplantatietoerisme mei 2008 (Istanbul)

• Wereldgezondheidsorganisatie Guiding Principles on Human Cell, Tissue and Organ Transplantation, mei 2008 (WHO)

• Verklaring van de World Medical Association over orgaan- en weefseldonatie oktober 2012 (WMA)

Nationaal zijn er deze normen die het vermelden waard zijn:

• Hong Kong – Beroepscode en gedragscode voor de begeleiding van geregistreerde artsen, Medische Raad van Hong Kong (herzien in november 2000)

• Taiwan – Ethische normen voor artsen en ander medisch personeel met betrekking tot bemiddeling bij orgaantransplantaties voor onderdanen in het buitenland, augustus 2006

• Australië – Beleid van grote transplantatieziekenhuizen voor het opleiden van Chinese chirurgen in transplantatiechirurgische technieken, in december 2006 in Queensland en in New South Wales in januari 2013.

• Canada – Beleidsverklaring van Canadian Society of Transplantation en Canadian Society of Nefrology over Organ Trafficking and Transplant Tourism oktober 2010

• Maleisië – Beleid inzake de levering van immunosuppressiva van overheidsziekenhuizen aan Maleisiërs die naar het buitenland reizen voor orgaantransplantaties op commerciële basis, oktober 2011

Geen van deze normen heeft direct betrekking op het vermijden van medeplichtigheid aan het doden van Falun Gong voor hun organen. De enige uitzondering is de Canadees die stelt dat bronnen gedood mogen worden voor hun organen. Toch zijn al het onderstaande beleid relevant.

Het hieronder uiteengezette beleid heeft betrekking op de inkoop van organen van geëxecuteerde gevangenen. Gewetensgevangenen die om hun organen worden gedood, zijn vermoorde gevangenen, geen gevangenen die ter dood worden veroordeeld voor een strafbaar feit en vervolgens als straf worden geëxecuteerd. Desalniettemin, als de inkoop van organen van geëxecuteerde gevangenen zou stoppen, zou het onmogelijk zijn om de inkoop van organen van vermoorde gewetensgevangenen te camoufleren als inkoop van organen van geëxecuteerde gevangenen.

Uit de hierboven genoemde bronnen trek ik de volgende principes die ik stel voor dat elke professionele medische instantie, lokaal, regionaal, nationaal en internationaal, zou moeten toepassen.

 Policies

1) Elke nationale en regionale beroepsvereniging en samenleving zou een schriftelijk ethisch beleid moeten ontwikkelen over de klinische praktijk van transplantatie, inclusief het onderwerp van geëxecuteerde gevangenen. (TTS)

Bronnen van organen

2) Er mag geen herstel en geen medeplichtigheid zijn aan het herstel van organen of weefsels van geëxecuteerde gevangenen. (TTS en WMA)

Transplantatie toerisme

3) Orgaanhandel en transplantatietoerisme schenden de principes van rechtvaardigheid, rechtvaardigheid en respect voor de menselijke waardigheid (Istanbul).

4) Medisch personeel mag niet met een patiënt naar het buitenland gaan voor orgaantransplantatie en een vergoeding ontvangen (Taiwan).

Verwijzers

5) In het geval van een verwijzing voor een orgaantransplantatie buiten het land van een donor, zou een arts onethisch handelen als hij de verwijzing zou doen zonder de status van de donor vast te stellen of deze principes te volgen:

1. a) Het voordeel en het welzijn van elke individuele donor moet worden gerespecteerd en beschermd bij orgaantransplantatie.
2. b) Toestemming moet vrij en vrijwillig worden gegeven door elke donor.
3. c) Als er twijfel bestaat of de donor vrijwillig of vrijwillig toestemming heeft gegeven, dient de arts de voorgestelde donatie af te wijzen. (Hongkong)

6) Medisch personeel mag patiënten niet, met of zonder kosten, introduceren bij tussenpersonen of tussenpersonen voor orgaantransplantatie (Taiwan).

7) Medisch personeel mag patiënten niet, met of zonder aanklacht, doorverwijzen naar een land waar ofwel:

– de lokale wet verbiedt de verkoop van organen niet,

– informatie over de herkomst van organen is niet transparant,

– er sprake is van grove mensenrechtenschendingen en het ontbreken van de rechtsstaat of

– er zijn bekende schendingen van de medische ethiek bij orgaantransplantatie. (Taiwan)

Adverteren en makelaardij

8) Er mag geen reclame (inclusief elektronische en gedrukte media), werving of tussenhandel zijn voor commerciële doeleinden op het gebied van transplantatie, orgaanhandel of transplantatietoerisme. (Istanbul)

9) Medisch personeel mag geen contact opnemen met buitenlandse orgaantransplantatie-instellingen om orgaantransplantatie te bemiddelen. (Taiwan)

Verantwoording

10) De praktijk van donatie en transplantatie vereist toezicht en verantwoording door gezondheidsautoriteiten in elk land om transparantie en veiligheid te waarborgen. (Istanbul)

11) Er moeten mechanismen voor transparantie van het proces en de follow-up worden vastgesteld. (Istanbul).

12) De organisatie en uitvoering van donatie- en transplantatieactiviteiten, evenals hun klinische resultaten, moeten transparant zijn en openstaan ​​voor controle. (WHO)

Patiëntenbegeleiding

13) Alle patiënten met orgaanfalen in het eindstadium die in aanmerking komen voor transplantatie, moeten informatie krijgen over de gevaren en ethische bezwaren met betrekking tot transplantatietoerisme en orgaanhandel. (Canada)

14) Patiënten die geïnteresseerd zijn in de aankoop van een solide orgaantransplantatie, dienen voorafgaand aan de transplantatie advies te krijgen van een beroepsbeoefenaar in de gezondheidszorg met deskundige kennis van de medische en chirurgische behandeling van transplantatiepatiënten vóór en na de transplantatie. (Canada)

15) Patiënten moeten worden verteld dat personen die transplantaties in het buitenland kopen, een verhoogd risico lopen op complicaties, waaronder overlijden, orgaanfalen en ernstige infecties. (Canada)

16) Patiënten moeten worden verteld dat degenen die een transplantatie in het buitenland krijgen, suboptimale zorg kunnen krijgen, zelfs wanneer ze terugkeren, omdat:

– zorgverleners ontvangen vaak weinig of geen voorafgaande kennisgeving of documentatie van commerciële transplantaties, wat de post-transplantatiezorg voor ontvangers van commerciële transplantaties bemoeilijkt.

– Zonder documentatie van de chirurgische ingreep, het beloop na de transplantatie en complicaties hebben zorgverleners mogelijk niet de nodige informatie om optimale zorg te verlenen, kunnen diagnoses worden uitgesteld en kan het welzijn van de patiënt in gevaar komen.

– zorgverleners kunnen mogelijk geen betrouwbare klinische informatie verkrijgen van de centra die de transplantaties hebben uitgevoerd.

– de verkregen informatie kan niet worden vertrouwd of geverifieerd.

– zorgverleners zijn niet in staat om de juistheid te valideren van documenten die zijn verstrekt door personen of centra die zich bezighouden met transplantatietoerisme en hebben geen professionele relatie met personen die mogelijk illegale activiteiten in hun land uitvoeren.

– Onzekerheid over de details van commerciële transplantaties kan de individuele patiëntenzorg in gevaar brengen.

– Patiënten worden overgeplaatst voordat ze klinisch stabiel zijn:

– Onmiddellijke zorg na de transplantatie is gecompliceerd en kan het beste worden geleid door het oorspronkelijke transplantatieteam. (Canada)

Het is de moeite waard hier een beetje op te merken van wat de Maleisische arts Ghazali Ahmad in het boek schreef staatsorganen, in het hoofdstuk dat hij bijdroeg met de titel "De buit van gedwongen orgaanroof in het Verre Oosten". Hij zette uiteen:

“Hoewel het aantal niertransplantatiepatiënten dat terugkeerde uit China aanzienlijk was afgenomen sinds 2006 (zie tabel 1), werd de behandeling van dergelijke patiënten helaas gecompliceerder en uitdagender. De belangrijkste reden voor deze omstandigheid is het feit dat ALLE nieuwe terugkerende ontvangers van transplantaties uit China sinds 2006 geen enkele vorm van documentatie meer met zich meebrengen om de clinici in Maleisië te begeleiden bij het bieden van optimale nazorg. Een dergelijke praktijk maakt deel uit van opzettelijke pogingen van de leden van het syndicaat om anoniem en onverklaarbaar te blijven en absoluut geen spoor achter te laten van hun illegale activiteiten. Het ontbreken van enige informatie over de perioperatieve en postoperatieve bevindingen, klinische samenvatting, noodzakelijke informatie over het type en de dosis van de toegediende inductiemiddelen, de best bereikte allograftfunctie in serum en het ontbreken van vele andere standaardtestresultaten hadden echter geleid tot een ernstige kloof in het vermogen van de plaatselijke clinici om hoogwaardige en effectieve zorg te leveren die deze patiënten verdienden, die niet alleen hun leven op het spel hadden gezet en afstand hadden gedaan van hun zuurverdiende spaargeld om een ​​nieuw, veiliger en betere kwaliteit van leven te krijgen, maar nu geconfronteerd werden met echte en mogelijk ernstige transplantatiegerelateerde complicaties.”

17) Patiënten moeten worden voorgelicht over de schade die kan worden toegebracht aan degenen die organen verstrekken via transplantatietoerisme. (Canada)

18) Als het gaat om transplantatietoerisme naar China, moeten patiënten erop worden gewezen dat organen mogelijk met geweld zijn afgenomen en dat individuen zelfs kunnen zijn gedood om hun organen te verkrijgen. (Canada)

19) Patiënten moeten erop worden gewezen dat de transplantatietoerisme-industrie afhankelijk is van geheimhouding, waardoor het onmogelijk is om te bepalen of donorinformatie die wordt verstrekt door orgaanmakelaars, die worden gemotiveerd door financieel gewin, juist is. (Canada)

20) Artsen dienen patiënten, waar dit het geval is, te informeren over hun onwil om post-transplantatiezorg te verlenen aan patiënten die transplantaties krijgen via transplantatietoerisme. (Canada)

Verzekering

21) Verzekeringsdekking voor medische of chirurgische kosten mag niet worden uitgebreid tot patiënten in rechtsgebieden buiten het land die verband houden met de transplantatie van een orgaan dat is verkregen via transplantatietoerisme. (Canada)

22) Onderdanen die naar het buitenland reizen voor orgaantransplantaties die op commerciële basis worden uitgevoerd, mogen geen gratis levering van immunosuppressieve medicijnen krijgen van overheidsziekenhuizen. (Maleisië).

23) Zorgverleners moeten patiënten informeren dat, indien dit het geval is, verzekeraars de verzekeringsdekking niet zullen uitbreiden voor medische of chirurgische kosten die worden gemaakt door patiënten in rechtsgebieden buiten het land in verband met de transplantatie van een orgaan dat is verkregen via transplantatietoerisme. (Canada)

Zorg vóór de transplantatie

24) De fiduciaire verantwoordelijkheid van artsen om te doen wat in het belang van hun patiënten is, omvat niet het uitvoeren van onderzoeken ter voorbereiding op transplantatie van een gekocht

orgaan. (Canada)

25) Artsen mogen geen medicijnen voorschrijven of anderszins het verkrijgen van medicijnen vergemakkelijken die zullen worden gebruikt tijdens de transplantatie van een gekocht orgaan. (Canada)

26) Individuele artsen kunnen ervoor kiezen geen medische dossiers aan patiënten te verstrekken als ze denken dat de informatie zal worden gebruikt ter ondersteuning van een onrechtmatige transplantatie die wordt uitgevoerd in een systeem dat de internationale mensenrechtennormen schendt en dat er een aanzienlijk risico bestaat op schade aan de patiënt of orgel bron. (Canada)

 Zorg na transplantatie

27) In niet-spoedeisende situaties kunnen individuele artsen ervoor kiezen om de zorg voor een patiënt die is teruggekeerd van transplantatietoerisme in het buitenland uit te stellen aan een andere arts. In dergelijke situaties dient de arts ervoor te zorgen dat de patiënt redelijke toegang heeft tot de voorgestelde alternatieve zorgaanbieder. (Canada)

 

Onderzoek en samenwerking

28) Alleen artsen die klinisch ethisch handelen, mogen lid worden van beroepsverenigingen.(TTS)

 

29) Samenwerking tussen transplantatieprofessionals in verschillende landen moet de kwetsbaren beschermen, de gelijkheid tussen donor- en ontvangerpopulaties bevorderen en andere basisprincipes van orgaantransplantatie niet schenden. (Istanbul).

 

30) Samenwerking binnen klinische onderzoeken mag alleen worden overwogen als de studie geen ethische principes schendt, bijvoorbeeld door organen of weefsels van geëxecuteerde gevangenen te betrekken. (TTS)

31) Samenwerking met experimentele studies mag alleen worden overwogen als er geen materiaal is gebruikt dat afkomstig is van geëxecuteerde gevangenen of ontvangers van organen of weefsels van geëxecuteerde gevangenen. (TTS

32) Klinisch-wetenschappelijke studies die de uitkomst van de patiënt analyseren of therapeutische of mechanistische benaderingen met zich meebrengen, mogen alleen voor acceptatie in aanmerking komen als ze zijn uitgevoerd volgens ethische principes. (TTS)

33) Presentaties van onderzoeken met patiëntgegevens of monsters van ontvangers van organen of weefsels van geëxecuteerde gevangenen mogen niet worden geaccepteerd. (TTS)

34) Ziekenhuizen mogen Chinese chirurgen niet trainen in transplantatiechirurgische technieken. (Queensland, Australië)

35) Ziekenhuizen mogen geen kandidaat voor klinische of preklinische training accepteren voor training in transplantatiechirurgische technieken, tenzij de kandidaat het lidmaatschapsbeleid en de ethische code van The Transplantation Society (New South Wales, Australië) accepteert.

 

Conclusie

Het vermogen van transplantatieprofessionals buiten China om het doden in China van gewetensgevangenen voor hun organen te stoppen, is beperkt. Toch zijn er twee praktische stappen die ze kunnen nemen. Een daarvan is om niets te doen om medeplichtig te zijn aan het Chinese misbruik. De tweede is om te voorkomen dat de misbruikers enige status krijgen.

Een belangrijke drijfveer voor verandering van transplantatiepraktijken in China is de wens om internationale respectabiliteit te bereiken. Chinese transplantatieprofessionals enige vorm van internationale status geven terwijl transplantatiemisbruik in China voortduurt, ondermijnt de inspanningen om het misbruik te beëindigen.

Door het hierboven uiteengezette beleid aan te nemen en vervolgens te volgen, zouden beide doelen worden bereikt. Ze zouden medeplichtigheid vermijden. Ze zouden ook vermijden respect en status te geven aan het Chinese transplantatieberoep voordat het voldoet aan internationale ethische normen.

…………………………………………………………………………………………………………………………

David Matas is een internationale mensenrechtenadvocaat gevestigd in Winnipeg, Manitoba, Canada.