door David Matas

Gepresenteerd op een forum in The National Archives, Ottawa

Ik wil mijn waardering uitspreken voor de opmerkingen van Ethan Gutmann en Damon Noto.  Ik sta nu al meer dan acht jaar in dit dossier en het is een opluchting dat collega's die zo geïnformeerd en gearticuleerd zijn als Ethan en Damon, mij en David Kilgour bij onze inspanningen voegen. 

Vandaag ga ik het niet hebben over het bewijs.  Ik begin met de veronderstelling dat je ofwel overtuigd bent door mijn collega of in ieder geval genoeg last hebt van wat ze zeiden om er iets aan te willen doen. De vraag die ik wil stellen, is wat dat iets in Canada zou kunnen zijn.

Parlement

A. Verzoekschriften

Het Parlement heeft een reeks opties waarvan het al gebruik heeft gemaakt.  Er zijn al talloze petities ingediend door een grote verscheidenheid aan parlementsleden over de gedwongen orgaanroof van Falun Gong in China.

Ik heb vijfentwintig verschillende petities geïdentificeerd van negentien verschillende parlementsleden over de kwestie van het doden van Falun Gong voor hun organen. De eerste werd in mei 2006 gepresenteerd door Paul Szabo, nog voordat David Kilgour en ik aan ons onderzoek begonnen.  De meest recente werd deze maand gepresenteerd door Joy Smith.

De petities roepen de Canadese regering op om de wreedheden te helpen stoppen door het communistische regime te veroordelen voor het plegen van deze misdaden tegen de menselijkheid. Ze vragen de regering om er bij het Chinese regime op aan te dringen de vervolging van Falun Gong beoefenaars te beëindigen en alle Falun Gong beoefenaars vrij te laten. Verder vragen ze de regering om actieve maatregelen te nemen om de massamoord en orgaanroof van Falun Gong-deelnemers te helpen stoppen. Ze dringen er bij de regering op aan om Canadezen te ontmoedigen om naar China te reizen voor orgaantransplantaties.

B. Verklaringen

Er zijn drie verschillende verklaringen afgelegd in het Lagerhuis over misbruik van orgaantransplantaties in China waar Falun Gong slachtoffer van wordt. De verklaringen zijn afgelegd door Wayne Marston in juni 2007, Brent Rathgeber in mei 2012 en Judy Sgro in november 2012 met een inhoud die vergelijkbaar is met die van de verzoekschriften.

C. Resoluties

Er is echter geen parlementaire resolutie over de kwestie, zelfs geen voorgestelde resolutie.  Een aantal andere jurisdicties hebben resoluties aangenomen of voorgesteld.  Het Canadese parlement zou dat moeten doen. 

Het Congres van de Verenigde Staten overweegt actief een in juni 2013 voorgestelde resolutie die een reeks stappen heeft doorlopen.  Er is een resolutie aangenomen door het Europees Parlement in december 2013 en de Italiaanse Senaat in maart 2014.

De resoluties roepen de Chinese regering op om de transparantie en de verantwoordingsplicht voor het orgaantransplantatiesysteem te vergroten. Ze vragen de regering van China om degenen die verantwoordelijk zijn voor misbruik te straffen. Ze dringen aan op een volledig en transparant onderzoek door hun eigen regeringen naar orgaantransplantatiepraktijken in China. Ze roepen hun eigen regeringen op om artsen die betrokken zijn bij misbruik van orgaantransplantaties de toegang tot het grondgebied te ontzeggen. Ze vragen de medische gemeenschap om te helpen het bewustzijn van het misbruik te vergroten.

D. Wetgeving

i) Canadees

Er zijn de afgelopen jaren drie wetsvoorstellen van particuliere leden bij het Parlement ingediend om misbruik van orgaantransplantaties aan te pakken. Een werd voorgesteld door Borys Wrzesnewskyj, Bill C-500 voorgesteld in februari 2008. Een tweede werd voorgesteld door Borys Wrzesnewskyj, Bill C-381, in mei 2009.  Een derde werd in december 561 voorgesteld door Irwin Cotler, Bill C-2013.

Deze wetsvoorstellen van particuliere leden stellen voor om een ​​aantal onderscheiden strafbare feiten in het leven te roepen. Alle delicten hebben een extraterritoriale werking.  Ze zijn strafbaar, ongeacht of de feiten binnen of buiten Canada worden gepleegd.  Ze zijn echter beperkt tot Canadese staatsburgers en permanente inwoners.  Bezoekers kunnen niet worden vervolgd voor wat ze in het buitenland hebben gedaan.

Een reeks strafbare feiten betreft het ontbreken van toestemming. Een ieder begaat een strafbaar feit die de transplantatie krijgt van een orgaan dat is verwijderd zonder toestemming van de donor en op het moment van de transplantatie of eerder wist of had moeten weten dat het orgaan is verwijderd zonder toestemming van de donor.  Een persoon pleegt een strafbaar feit als de persoon meewerkt aan de verwijdering van een orgaan of ander lichaamsdeel zonder toestemming van de donor.  Een persoon is beledigend als hij willens en wetens handelt namens een persoon die een orgaan of ander lichaamsdeel verwijdert zonder toestemming van de donor of van een persoon die het orgaan koopt.

Een tweede reeks delicten betreft de verkoop van organen. Een strafbaar feit wordt gepleegd door een persoon die een orgaan verkrijgt met het oogmerk dat orgaan te laten transplanteren en ten tijde van de verkrijging of eerder wist of had moeten weten dat het orgaandeel is verkregen als gevolg van een financiële transactie. Er is sprake van een strafbaar feit wanneer een persoon deelneemt aan de verwerving van een orgaan en op het moment van verwerving of eerder wist of had moeten weten dat het orgaan is verkregen als gevolg van een financiële transactie.

Iedereen die een transplantatie ondergaat, moet binnen 30 dagen na de transplantatie een certificaat verkrijgen waaruit blijkt dat het orgaan is gedoneerd en dat er geen geld voor is betaald, en dat certificaat aan een aangewezen Canadese autoriteit overleggen.  Een Canadees staatsburger of een permanent ingezetene die een transplantatie ondergaat buiten Canada, moet het certificaat uiterlijk bij terugkeer in Canada overleggen aan de aangewezen Canadese autoriteit.

De voorgestelde wetten stellen professionele rapportagevereisten vast.  Artsen en verpleegkundigen moeten aan de aangewezen Canadese autoriteit de identiteit melden van elke onderzochte persoon die een orgaantransplantatie heeft ondergaan.

De voorgestelde wetten hebben ook gevolgen voor het immigratierecht.  Het voorstel is om eenieder van wie de Minister van Openbare Veiligheid redelijke gronden heeft om aan te nemen dat hij een van de in de voorgestelde wetgeving uiteengezette misdrijven op het gebied van orgaantransplantatie heeft begaan, voor Canada niet-ontvankelijk te worden verklaard.

ii) Buitenlands

a) Australië

David Shoebridge, lid van het parlement van New South Wales, stelt voor om in dat parlement wetgeving in te voeren iemand verbieden om

a) het aangaan van een commerciële transplantatieregeling, 

b) het verwijderen van weefsel uit het lichaam van een andere persoon, levend of overleden, zonder toestemming,

c) instemmen met het gebruik van weefsel dat uit het lichaam van een andere persoon, levend of overleden, is verwijderd voor transplantatie aan de patiënt, indien het weefsel zonder toestemming is verwijderd en de patiënt weet of roekeloos is ten aanzien van dat gebrek aan toestemming.

De voorgestelde wetgeving vereist dat artsen en verpleegkundigen die diensten verlenen aan een patiënt en redelijke gronden hebben om te vermoeden dat er weefsel naar de patiënt is getransplanteerd, dit melden aan de bevoegde autoriteit

(a) de naam van de patiënt,

(b) wanneer en waar de arts of verpleegkundige diensten aan de patiënt heeft verleend, en

(c) de redenen om te vermoeden dat weefsel is getransplanteerd

de patiënt in.

Elke patiënt die instemt met de transplantatie aan de patiënt van enig weefsel, moet de datum, locatie en aard van de behandeling in verband waarmee het weefsel aan de patiënt werd getransplanteerd, aan de bevoegde autoriteit melden.

De voorgestelde wetgeving heeft extraterritoriale werking.  De wet is van toepassing wanneer ofwel de persoon die de verboden handeling pleegt, ofwel de persoon van wie het weefsel wordt verwijderd, zijn gewone verblijfplaats heeft in New South Wales, zelfs wanneer de handeling zelf buiten New South Wales plaatsvindt.

b) België

Twee Belgische senatoren Patrik Vankrunkelsven en Jeannine Leduc hebben op 30 november 2006 in het Belgische parlement een wet ingediend die het orgaantransplantatietoerisme aanpakt. De wet voegt een bepaling toe aan een bestaande wet over orgaantransplantaties. 

De invoeging verbiedt het ondergaan van transplantaties buiten de Europese Unie in drie omstandigheden. De eerste is dat er aanwijzingen zijn dat de bron van het orgaan een levend persoon is die geen toestemming heeft gegeven.  De tweede is dat er aanwijzingen zijn dat de bron van het orgel een ter dood veroordeelde gevangene is.  De derde is dat het bedrag dat voor de transplantatie wordt betaald zo hoog is dat het vermoeden wekt dat het orgaan met winst is verkocht. 

Iemand die in strijd met dit verbod een transplantatie ondergaat, krijgt een boete van 500 tot 5,000 euro. De straf kan worden vermeden als de persoon die de transplantatie heeft ondergaan kan aantonen dat het orgaan niet is geoogst bij een levende persoon die geen toestemming heeft gegeven of een ter dood veroordeelde gevangene en dat het orgaan niet met winstoogmerk is verkocht.  De wet geeft de overheid de bevoegdheid om een ​​lijst op te stellen van medische instellingen buiten de Europese Unie waar iemand terecht kan voor een transplantatie zonder dat deze zaken hoeven te worden bewezen.

De opstellers van de voorgestelde wetgeving voegden een commentaar toe waarin wordt uitgelegd dat de wet bepaalt dat iedereen die een orgaantransplantatie ondergaat buiten de Europese Unie zich er persoonlijk van moet vergewissen dat het orgaan vrijwillig is gedoneerd en niet afkomstig is van een ter dood veroordeelde gevangene, die verondersteld niet te kunnen beslissen zonder dwang.  Ook moet iedereen die een groot bedrag betaalt er vanuit gaan dat deze betaling geen simpele vergoeding van gemaakte kosten is. Als de ontvanger van het orgaan het tegendeel niet kan bewijzen, wordt de ontvanger gestraft. 

De overheid kan een lijst opstellen van medische instellingen waarvoor deze negatieve vermoedens niet gelden. Als de patiënt een transplantatie krijgt in een van de genoemde instellingen, hoeft hij of zij niet van de bewijslast af te komen en is hij dus niet strafbaar.

Hieruit volgt dat, als de patiënt een orgaantransplantatie moet ondergaan buiten de Europese Unie, het de voorkeur verdient dat de patiënt naar een medische instelling op de lijst gaat.  Anders moet de patiënt bijzonder waakzaam zijn en de bron van het ontvangen orgaan verifiëren.

In de achtergrondnota stond dat het wetsvoorstel bedoeld was om te voorkomen dat Belgen in de verleiding zouden komen om organen te verkopen in strijd met ethische normen.  De opstellers van de voorgestelde wetgeving schreven dat als de landen van waaruit patiënten nu stelselmatig naar China gaan een verbod zouden invoeren, er een einde zou komen aan het stimuleren van de verkoop van organen.

c) Frankrijk

De Franse parlementariër Valérie Boyer heeft op 19 oktober 2010 samen met een aantal andere leden van de Nationale Assemblee een wet voorgesteld die certificerings- en rapportagevereisten bevat die vergelijkbaar zijn met de Canadese voorgestelde wet.  De voorgestelde wet vereist dat elke Franse staatsburger en gewone inwoner die een orgaantransplantatie in het buitenland ondergaat, uiterlijk 30 dagen na de transplantatie een certificaat moet verkrijgen waaruit blijkt dat het orgaan zonder betaling is gedoneerd. De ontvanger van het orgaan moet het certificaat overleggen aan het Franse biomedische agentschap voordat hij terugkeert naar Frankrijk. 

De voorgestelde wetgeving vereist dat elke arts de identiteit van elke onderzochte persoon die een transplantatie heeft ondergaan, aan het Biomedisch Agentschap meldt.  De voorgestelde wet vereist op zijn beurt dat het Biomedische Agentschap elke persoon waarvan er redelijke gronden zijn om aan te nemen betrokken was bij een financiële transactie om een ​​orgaan te verkrijgen, aan het Openbaar Ministerie moet melden.

d) Israël

Israël heeft in 2008 een wet aangenomen die de verkoop, aankoop en bemiddeling in organen verbiedt, zowel in Israël als in het buitenland.  Het verbod op verkoop verbiedt het ontvangen van een beloning voor een orgaan dat is verwijderd uit het lichaam van een persoon, inclusief dat van zichzelf.  Het verbod op aankoop verbiedt het geven van een beloning voor een orgaan dat in het lichaam van een persoon is getransplanteerd, inclusief het eigen lichaam.

  

Het verbod op makelaardij verbiedt het direct of indirect makelaar zijn wanneer een verboden beloning is beloofd. De straffen voor het overtreden van deze verboden zijn van toepassing, ongeacht of de orgaanverwijdering of -transplantatie bedoeld is om binnen of buiten Israël plaats te vinden.

De wet verbiedt terugbetaling van transplantatie in het buitenland die in strijd is met de normen van de wetgeving.  Deze bepaling maakte een einde aan de financiering via het ziekteverzekeringssysteem van transplantaties in China voor Israëlische staatsburgers.  Jay Lavee legt in zijn bijdrage aan het boek State Organs de inwerkingtreding van deze wet uit als reactie op transplantatiemisbruik in China.

e) Maleisië

De Maleisische AntiTrafficking in Persons Act 2007 definieert uitbuiting als de verwijdering van menselijke organen.  De wet verbiedt mensenhandel met het oog op uitbuiting.  De wet legt ook een sanctie op aan elke persoon die profiteert van de uitbuiting van een slachtoffer van mensenhandel. 

De verbodsbepalingen in de wet zijn van toepassing ongeacht of het gedrag dat het misdrijf vormt binnen of buiten heeft plaatsgevonden als de mensenhandel begint in Maleisië of Maleisië het ontvangende land is. Ook kan elk strafbaar feit gepleegd door een burger of permanent ingezetene van Maleisië buiten Maleisië worden behandeld alsof het in Maleisië is gepleegd.

Datuk Seri Liow Tiong Lai, de minister van Volksgezondheid van de regering van Maleisië, kondigde op 16 oktober 2011 aan dat vanaf 1 januari 2012 elke Maleisiër die naar het buitenland reist voor een orgaantransplantatie op commerciële basis, geen gratis van immunosuppressiva van overheidsziekenhuizen.  De minister zei dat de nieuwe uitspraak alleen van toepassing is op nieuwe gevallen.  Oude gevallen zouden hun voorraad immunosuppressiva blijven krijgen van overheidsziekenhuizen. Hij voegde eraan toe dat degenen die een operatie in het buitenland nodig hebben, het ministerie van Volksgezondheid moeten raadplegen om goedkeuring van de regering te krijgen.

f) Spanje

In november 2009 stemde de Spaanse ministerraad ermee in om amendementen op het wetboek van strafrecht ter bestrijding van transplantatietoerisme aan het Congres van Afgevaardigden voor te leggen.  Het toenmalige Wetboek van Strafrecht stelde het verzamelen van organen in ruil voor een betaling of beloning aan de donor al strafbaar.   De ministerraad achtte het noodzakelijk om meer specifiek te zijn in het strafbaar stellen van de handel in menselijke organen, de promotie ervan via reclame en transplantatietoerisme.

Wijzigingen in het Wetboek van Strafrecht op voorwaarde dat:

1. Degenen die de verkrijging of illegale handel in menselijke organen of de transplantatie ervan bevorderden, aanmoedigden, faciliteerden of reclame maakten, werden gestraft met een gevangenisstraf van zes tot twaalf jaar in het geval van een belangrijk orgaan en met een gevangenisstraf van drie tot zes jaar in het geval van een niet-groot orgaan.

2. Een ontvanger van een orgaan die instemde met de transplantatie, die zich bewust was van de illegale oorsprong ervan, zou worden gestraft met dezelfde straffen, die zouden kunnen worden verlaagd, rekening houdend met de omstandigheden van het misdrijf en de dader.

3. Wanneer de strafrechtelijk aansprakelijke een rechtspersoon is, wordt een tijdelijke sanctie opgelegd van de sluiting van zijn eigendommen en faciliteiten voor twee tot vijf jaar, evenals de confiscatie van de goederen, producten en winsten verkregen uit het misdrijf.

De eerste wijziging was bedoeld om de handel in organen en de reclame daarvoor te bestraffen, of het nu ging om het aanvragen of aanbieden van organen die tegen een vergoeding waren verkregen.  Met deze nieuwe misdaad werd de hele keten van criminele activiteiten die gericht waren op het verkrijgen van een orgaan, het aanbieden voor transplantatie, het identificeren van de ontvanger van het orgaan en het faciliteren van de uitvoering van de transplantatie door middel van transplantatietoerisme bestraft.

De tweede wijziging beschuldigt de persoon die het getransplanteerde orgaan ontvangt en die, wetende dat de transplantatie illegaal was, ermee instemde. De regering was van mening dat, als de persoon die om deze diensten vroeg, wiens geld de criminele organisatie financierde en profiteerde, niet werd gestraft, beleid dat alleen gericht was op het straffen van verkeerspromotors en -uitvoerders onvoldoende zou zijn.

De derde wijziging was gericht op de bestrijding van criminele organisaties. De regering kwam tot de conclusie dat strafbare feiten in verband met de handel in menselijke organen en transplantatietoerisme gewoonlijk werden gepleegd door organisaties met de middelen en middelen om zich met mensenhandel bezig te houden. Het was daarom voor de regering passend te voorzien in de rechtstreekse oplegging van sancties aan de rechtspersonen die bij deze strafbare feiten betrokken waren, door hun vestigingen of eigendommen te sluiten en beslag te leggen op de verkregen winsten.

Evenzo, en in overeenstemming met de nieuwe misdaad van illegale mensenhandel, heeft de hervorming van het Wetboek van Strafrecht de misdaad van mensenhandel uitgebreid. Een nieuwe bepaling bestrafte de willekeurige detentie van mensen om hun organen te oogsten. Deze hervorming versterkte de noodzaak om de slachtoffers van deze aanvallen te beschermen, aangezien zij door deze hervorming ook gedekt waren als de mensenhandel bedoeld was om hen uit te buiten voor seks of arbeid.

g)Taiwan

Het ministerie van Volksgezondheid van de regering van Taiwan heeft op 4 augustus 2006 een administratief bevel uitgevaardigd dat bepaalt dat een arts de medische ethiek zou overtreden en disciplinaire maatregelen zou nemen als de arts

1. introduceert of verwijst patiënten door naar een makelaar,

2. patiënten introduceert of doorverwijst naar een land waar wet- of regelgeving de orgaanhandel of orgaanbemiddeling niet verbiedt of de informatie over de herkomst van organen niet transparant is,

3. neemt contact op met orgaantransplantatiebureaus in het buitenland en bemiddelt patiënten,

4. neemt patiënten mee naar het buitenland voor orgaantransplantaties en ontvangt een vergoeding.

De Taiwanese wetgever heeft op 22 november 2012 besloten dat het ministerie van Volksgezondheid grote medische instellingen en artsen moet verplichten om het land van transplantatie en ziekenhuisinformatie (inclusief chirurgen) te registreren van elke patiënt die een orgaantransplantatie in het buitenland heeft ondergaan. De opname moet worden gedaan wanneer de patiënten na thuiskomst een postoperatieve ziektekostenverzekering aanvragen.

h) Verenigde Staten

Amerikaanse visumaanvraagformulieren uit 2012 stellen visumaanvragers de volgende vraag: "Bent u ooit rechtstreeks betrokken geweest bij de gedwongen transplantatie van menselijke organen of lichaamsweefsel?"   De kans dat iemand zo'n vraag met ja beantwoordt, is klein.  Toch heeft de vraag een grote waarde, zowel praktisch als symbolisch.  Degenen die rechtstreeks betrokken zijn bij de gedwongen transplantatie van menselijke organen of lichaamsweefsels, kunnen in het licht van een dergelijke kwestie worden ontmoedigd om een ​​visum aan te vragen.

Bovendien, als de vraag wordt gesteld en een persoon die direct betrokken is bij de dwangtransplantatie van menselijke organen of lichaamsweefsel op verzoek liegt, kan die leugen rechtsgevolgen hebben.  Een aanvrager van een visum kan de toegang worden ontzegd op grond van het feit dat de aanvrager relevante vragen heeft afgeschermd.  Het is niet nodig vast te stellen dat het onderzoek, indien ingesteld, zou hebben geleid tot de niet-ontvankelijkheid op een andere grond dan de onjuiste voorstelling van zaken.

Bovendien kan een eenmaal gemaakte verkeerde voorstelling van zaken gevolgen hebben voor de rest van het leven van die persoon.  Als de leugen eenmaal is geuit, kan elke status die op basis van die leugen is verkregen, zelfs het staatsburgerschap, later door die leugen worden ontrafeld.  Voor intrekking van het staatsburgerschap of permanent verblijf, evenals voor toegang, hoeven autoriteiten niet te bewijzen dat de persoon rechtstreeks betrokken was bij de dwangtransplantatie van menselijke organen of lichaamsweefsel.  Het is voldoende voor de autoriteiten om vast te stellen dat de leugen onderzoek uitsluit of de persoon rechtstreeks betrokken was bij de gedwongen transplantatie van menselijke organen of lichaamsweefsel.

Internationale standaarden

Er is een Verdrag van de Verenigde Naties inzake grensoverschrijdende georganiseerde misdaad met een protocol inzake mensenhandel. China is partij bij zowel het verdrag als het protocol.  Het Bureau voor Drugs en Criminaliteit van de Verenigde Naties, dat het personeel voor het Verdrag en het Protocol levert, stelt op zijn website dat het Protocol ook mensenhandel met het oog op orgaanverwijdering omvat.  Betekent dit dat het protocol orgaanhandel omvat, inclusief transplantatietoerisme? Dat is niet zo duidelijk. 

De Raad van Europa heeft een Verdrag inzake de bestrijding van mensenhandel uit 2005 dat van toepassing is op de handel in organen.  De Raad van Europa achtte het, ondanks dat verdrag, nodig om nog een ander verdrag goed te keuren, genaamd het verdrag tegen de handel in menselijke organen, dat in juli van dit jaar 2014 voor ondertekening openstond voor ondertekening. Dat verdrag kan worden ondertekend door de lidstaten van de Raad van Europa , de Europese Unie en de derde landen die de status van waarnemer bij de Raad van Europa hebben. Het kan ook worden ondertekend door een andere staat die geen lid is van de Raad van Europa op uitnodiging van het Comité van Ministers.

Het doel van het tweede Verdrag van de Raad van Europa, zoals uiteengezet in de preambule, is om "nieuwe strafbare feiten in te voeren ter aanvulling van de bestaande internationale rechtsinstrumenten op het gebied van mensenhandel met het oog op het wegnemen van organen".

Deze internationale normen suggereren verschillende manieren van handelen.  Zowel de regering van Canada als de NGO's zouden

a) verzoeken dat het Bureau voor Drugs en Criminaliteit van de Verenigde Naties het toerisme op het gebied van orgaantransplantatie opneemt in zijn werkzaamheden op het gebied van orgaanhandel;

b) staten die partij zijn bij het VN-protocol voorstellen dat zij op de volgende conferentie van staten die partij zijn een resolutie onderschrijven dat het protocol orgaantransplantatietoerisme omvat;

c) er bij alle staten op aandringen zich aan te sluiten bij het tweede Verdrag van de Raad van Europa; en

d) pleiten voor het opstellen van een VN-verdrag naar het voorbeeld van het tweede Verdrag van de Raad van Europa.

Conclusie

Een van de redenen dat David Kilgour en ik tot de conclusie kwamen dat Falun Gong wordt gedood voor hun organen, is dat niet alle voorzorgsmaatregelen aanwezig zijn om dat misbruik te voorkomen.   We kunnen niet op eigen kracht een einde maken aan transplantatiemisbruik in China. We moeten er echter alles aan doen om niet medeplichtig te zijn aan dat misbruik.  We moeten substantiële wijzigingen aanbrengen in onze wetten en ons beleid om die medeplichtigheid te voorkomen en doen wat we kunnen om dat misbruik te voorkomen.

……………………………………………………… ..