Opnieuw gepubliceerd met toestemming van Maria Cheung via Het gesprek

De klok tikt door voor Canada's kans om belangrijke maatregelen te nemen tegen orgaanhandel.

De afgelopen twee decennia het Chinese regime vermoordt gewetensgevangenen voor hun organen. De aan- en verkoop van mensenlevens is een industrie geworden, en Canada en andere ontwikkelde landen hebben dit gesteund.

Rekening S-240 wil een einde maken aan de Canadese medeplichtigheid door het orgaantoerisme te criminaliseren. De rekening heeft kreeg unanieme instemming van zowel de Senaat als het Lagerhuis, en wacht op de definitieve goedkeuring van de Senaat voor het einde van de parlementaire zitting voordat het kan worden aangenomen.

Dit is een cruciaal beslissingsmoment voor Canada.

Als lid van het Canadese Comité van de Internationale coalitie om transplantatiemisbruik in China te beëindigen, Ik was een van degenen die pleitten voor Bill S-240, een wet die belangrijke wijzigingen aanbrengt in het Wetboek van Strafrecht en de Wet op de bescherming van immigratie en vluchtelingen om orgaantoerisme te bestrijden.

Live orgels op aanvraag

Orgaanhandel is een wereldwijd fenomeen. Gedwongen orgaanroof verdient echter speciale aandacht in de context van de Chinezen. In China is deze praktijk: gedreven door de staat.

Het is gericht op gewetensgevangenen om door te gaan beleid van genocide. Gedwongen orgaanroof in China wordt op zo'n schaal uitgevoerd dat het vormt een industrie.

Sinds het begin van de jaren 2000 Chinese ziekenhuizen leveren levende organen op aanvraag. Perfect op elkaar afgestemde orgels kunnen worden verkregen in weken of zelfs dagen.

Met een schatting van 60,000 tot 100,000 grote gevallen van orgaantransplantatie per jaar in China, kan de beschikbaarheid van organen niet worden verklaard door het aantal terdoodveroordelingen en vrijwillige orgaandonaties.

Falun Gong, Oeigoeren, Tibetanen doelwit

De plotselinge toename van orgaantransplantaties in China valt samen met het begin van de uitroeiingscampagne tegen Falun Gong. Sinds juli 1999 worden Falun Gong beoefenaars massaal opgesloten en gemarteld. Tijdens gevangenschap zijn Falun Gong-aanhangers uitgekozen voor orgaanonderzoek en bloedonderzoek.

Naast Falun Gong worden ook Oeigoeren, Tibetanen en enkele christelijke sekten het doelwit. Gedwongen orgaanroof is doorgaan ondanks de aankondiging van China dat het de illegale praktijk gaat stoppen.

Meldde Human Rights Watch in december 2017 dat de Chinese regering met geweld persoonsgegevens verzamelde, waaronder DNA- en bloedmonsters, van 19 miljoen Oeigoeren dat jaar onder het mom van een gratis volksgezondheidsprogramma waarin alle burgers lichamelijk worden onderzocht.

Tegelijkertijd begon het Chinese regime met massale arrestatie en opsluiting van Oeigoeren, met een miljoen Oeigoeren opgesloten in concentratiekampen. Ondertussen, een voorrangsrijstrook gelabeld als "speciale passagiers / menselijke organen transportbaan" verscheen op de Kashgar-luchthaven van Xinjiang Uyghur.

Canadezen reizen naar China voor illegale organen

De afgelopen twee decennia heeft Canada, naast andere ontwikkelde landen, deelgenomen aan dit misbruik. Dr. Jeff Zaltzman, hoofd niertransplantaties in het St. Michael's Hospital in Toronto, onthulde in 2014 dat: hij alleen had minstens 50 patiënten die naar China waren gegaan voor transplantaties. Zaltzman heeft sindsdien gepleit voor het wijzigen van wetgeving om het probleem van gedwongen orgaanroof aan te pakken.

Canada is in feite geïdentificeerd als een van de zeven belangrijkste orgaanimporterende landen, naast de Verenigde Staten, Australië, Israël, Japan, Oman en Saoedi-Arabië.

Op enkele uitzonderingen na stelt het Canadese Wetboek van Strafrecht alleen handelingen die in Canada zijn gepleegd strafbaar. Als zodanig is het momenteel legaal voor Canadezen om naar het buitenland te reizen en organen te verkrijgen uit illegale bronnen, omdat dergelijke handelingen niet plaatsvinden op Canadese bodem.

Een extraterritoriale overtreding

Bill S-240 erkent het extraterritoriale karakter van misbruik van orgaantransplantaties. Door de aankoop van organen, en het verkrijgen van organen zonder de geïnformeerde toestemming van de donor, een extraterritoriaal misdrijf te maken, creëert het wetsvoorstel belangrijke maatregelen om de stroom van orgaantoerisme naar landen als China een halt toe te roepen.

De voorgestelde wetgeving zou Canada ook verder in overeenstemming brengen met de opkomende internationale wettelijke normen, zoals het beginsel tegen commercialisering van transplantaties dat is vastgelegd in De verklaring van Istanbul over orgaanhandel en transplantatietoerisme.

Landen zoals Israël, Spanje, Taiwan, Italië en Noorwegen hebben al soortgelijke wetgeving uitgevaardigd. De Europese Unie en Verenigde Staten hebben een verklaring en een resolutie uitgevaardigd waarin respectievelijk de misdaad van gedwongen orgaanroof wordt veroordeeld.

Op 11 december 2018 heeft de China Tribunaal — een onafhankelijk volkstribunaal onder voorzitterschap van Sir Geoffrey Nice, voormalig plaatsvervangend aanklager die de vervolging van Slobodan Milosevic bij het Internationaal Straftribunaal voor het voormalige Joegoslavië leidde — verklaarde in zijn tussenvonnis het volgende:

“De leden van het Tribunaal zijn er allemaal zeker van – unaniem en zonder redelijke twijfel – dat in China gedwongen orgaanroof van gewetensgevangenen gedurende een aanzienlijke periode wordt beoefend waarbij een zeer groot aantal slachtoffers betrokken is.”

De definitieve uitspraak wordt op 17 juni bekendgemaakt.

Het is van vitaal belang dat Canada ervoor zorgt dat Bill S-240 wordt aangenomen.

China plant globalisering van massamoord

China heeft verdere ambities om orgaantransplantatie te ontwikkelen tot exportindustrie als onderdeel van China's "Belt and Road"-initiatief.

De industrialisering en globalisering van orgaantransplantatie is de industrialisering en globalisering van massamoord. Als deze praktijk wortel zou schieten in menselijke samenlevingen, zouden steeds meer kwetsbare bevolkingsgroepen worden opgeofferd in het streven naar een gezond leven door de machtigen en de rijken.

De kosten van niets doen betekent een voortzetting van de Canadese medeplichtigheid aan een van de ergste misdaden van onze tijd. Het is van vitaal belang dat Canada deze wetgeving voor het einde van deze parlementaire zitting goedkeurt, zodat er een einde komt aan deze medeplichtigheid.

Opnieuw gepubliceerd met toestemming van Maria Cheung via Het gesprek