Bekijk hier Bill 3316 gepresenteerd door parlementslid Frédérique Dumas: "Wetgevingsvoorstel gericht op het waarborgen van ethisch respect voor orgaandonatie door onze niet-Europese partners," https://www.assemblee-nationale.fr/dyn/15/textes/l15b3316_proposition-loi
Vertaald artikel van Le Monde.
Franse parlementsleden pleiten voor transparantie in wetenschappelijke samenwerking met China
Ongeveer zestig gekozen functionarissen maken zich zorgen over de verwijdering van organen van gevangenen in de dodencel, hoewel Peking beweert zijn transplantatiesysteem te hebben hervormd.
In het ondoorzichtige en wrede weefsel van het Chinese repressieve systeem blijven veel schaduwen. Onder hen de kwestie van het oogsten van organen, zonder voorafgaande toestemming, van gedetineerden. Sinds 2015 heeft China deze verwijderingen van ter dood veroordeelde gevangenen formeel verboden. Maar er zijn veel vragen over de omvang van de transplantaties die worden uitgevoerd in Chinese particuliere en openbare instellingen, die alle records voor beschikbaarheid en snelheid van transplantaties hebben verslagen.
NGO's die zich inzetten voor mensenrechten in China zijn altijd terughoudend gebleven over dit onderwerp, dat zeer moeilijk te documenteren is. “Amnesty [International] heeft lang de kwestie van transparantie in de orgaantransplantatie-industrie in China aan de orde gesteld, die een lange geschiedenis heeft van het gebruik van gevangenen, vooral geëxecuteerde gevangenen. Maar officiële verklaringen van de autoriteiten zijn moeilijk te verifiëren', legt Joshua Rosenzweig uit, de China-specialist van de NGO.
Het feit dat China het aantal executies dat in het land wordt uitgevoerd geheim houdt – op basis van openbare gerechtelijke gegevens worden ze door NGO’s op zo’n duizend per jaar geschat – voedt speculatie. Zo zijn vermoedens van orgaanroof van gevangengenomen leden van Falun Gong, de religieuze beweging die in China verboden is, jarenlang geuit door lobby's die ervan uitgaan in het Westen. Evenzo heeft de omvang van de vervolging van de Oeigoeren, die massaal worden opgesloten in interneringskampen en gevangenissen, de vrees doen rijzen dat leden van deze etnische groep ten prooi kunnen vallen aan dergelijke praktijken.
“Het voorzorgsbeginsel moet een rol spelen”.
Ondanks de onzekerheden moet de waakzaamheid worden opgevoerd, aldus zo'n 60 Franse parlementsleden. Op 15 september dienden ze een wetsvoorstel in om meer transparantie te krijgen in de wetenschappelijke samenwerking tussen Franse en Chinese instellingen. Op een vraag van de afgevaardigde Frédérique Dumas (groep Libertés et territoires), die het voortouw nam in de campagne, antwoordde het Elysée via de stafchef van de president, Patrick Strzoda. In een brief van 24 augustus verzekerde Strzoda de president. De "aandacht" die aan dit wetsvoorstel werd besteed, werd gemeld aan Olivier Véran, de minister van Volksgezondheid.
Toen hij door Le Monde werd ondervraagd, gaf het kabinet van de heer Véran aan dat de minister de
De 'intentie' van de aanpak van de Kamerleden, waarbij meteen werd geconstateerd dat er geen behoefte was aan nieuwe wetgeving. Een presentatie die Frédérique Dumas irriteerde. “Welke instrumenten zijn er om te evalueren en te bestraffen? Er is geen vast pad, alleen goede bedoelingen. Het voorzorgsbeginsel moet een rol spelen als instellingen niet de middelen hebben om te controleren wat Chinese ziekenhuizen doen. Wat is anders het nut van ethische principes? »
In 2019 meldde het onderzoek van het Biomedicine Agency onder 190 dialyse- en transplantatiecentra 24 transplantaties die in het buitenland waren uitgevoerd (in totaal werden 81 gevallen gemeld tussen 2000 en 2019). Volgens het ministerie zou in 2004 slechts één Franse inwoner in China een transplantatie hebben ondergaan. Maar de samenwerking op medisch gebied tussen Frankrijk en China gaat veel verder dan dit onderwerp en bestaat al heel lang. Partnerschappen voor opleiding, stages en onderzoek verbinden veel Franse instellingen met ziekenhuizen en centra in het hele land.
AP-HP's voorzichtige benadering van China
“In de jaren 2010 voerde het Franse ministerie van Volksgezondheid een beleid van paren in tussen Franse en Chinese zorginstellingen ter ondersteuning van de Chinese ziekenhuishervorming die werd geïnitieerd door de minister van Volksgezondheid Chen Zhu, die zeer francofiel is en een bewonderaar van onze universitaire ziekenhuizen”, legt Florence uit. Veber, directeur van de delegatie voor internationale betrekkingen van de AP-HP. “Deze samenwerking tussen ziekenhuizen heeft heel goed gewerkt, maar lijkt vandaag minder op de agenda te staan. Het hangt erg van de mensen af. Aan de andere kant heeft China een lange weg afgelegd en heeft het waarschijnlijk minder nodig.”
Florence Veber benadrukt de voorzichtigheid van de AP-HP in haar betrekkingen met China. Vanaf de oprichting van onze internationale afdeling in 2013”, zegt ze, “hebben we de beslissing genomen om nooit met Chinese teams aan orgaantransplantaties te werken. In 2015 nam China een wet aan die het verwijderen van organen van gevangenen verbiedt, maar het bleef een onderwerp van waakzaamheid voor ons. De Chinese vestigingen kunnen ons in ieder geval vertellen wat ze willen, wij hebben niet echt de middelen om dat te controleren.”
China's orgaanoogst-industrie
De memorie van toelichting in het wetsvoorstel herinnert aan de tegenstelling tussen Frankrijk en China op het gebied van orgaandonatie. Het bestaande tekort in Frankrijk en de gemiddelde wachttijd (drie jaar) zijn zodanig dat tussen de 15% en 30% van de patiënten overlijdt voordat ze een transplantatie kunnen ondergaan. In China daarentegen is het oogsten van organen een echte industrie, zeer winstgevend. De gemiddelde wachttijd voor een orgaantransplantatie is in China slechts 12 dagen.
“Een van de 146 ziekenhuizen is door het Chinese ministerie van Volksgezondheid gecertificeerd als geschikt voor het uitvoeren van transplantaties. Vandaar de sterke vermoedens over de herkomst van donaties en de daadwerkelijke toestemming van donateurs.
Bij gebrek aan een specifiek mechanisme in Frankrijk en in Europa om regeringen te bestraffen die orgaanhandel door de vingers zien, willen de parlementsleden daarom aandacht voor wetenschappelijke samenwerking tussen Franse en Chinese gezondheidsinstellingen. Zo stellen ze de kwestie van de politieke speelruimte in Europa, tegenover Peking en zijn financiële en economische macht. Sinds 2019 is de Europese Unie zich bewust van haar strategische belangen in relatie tot China, maar dit bewustzijn is nog niet vertaald in medische ethiek.
